บันทึกการเดินทางของ AoSlim กับ Harley Davidson "๖-๑๐ ธ.ค.๕๖ ท่องเหนือรับลมหนาว"

[AoSlim]

 boogie boogie (ต่อ) ๑๘ ก.ย.๕๖ boogie boogie
หลังจากให้ออกซิเจนลุงแก่ EVO ของแม่ทัพใหญ่เรียบร้อย พวกเราชาว Easy Riders ก็เริ่มออกตัวยิงยาวอีกรอบประมาณ ๑๕๐ กิโล ก่อนแวะพักเติมน้ำมันและทานอาหารเที่ยงง่ายๆในปั้มจุดแวะกลางทางเลยทางแยกเข้าเมือง Melaka แต่สำหรับเสือแมงและแม่ทัพใหญ่ก็เป็นอาหารเช้าครับ  headbang headbang
 
 boogie boogie
หลังจากทานอาหาร ดื่มกาแฟ และเปิดโรงงานยาสูบ กันแบบอิ่มท้องสบาย คราวนี้เราจะวิ่งกวดกันยาวๆ เพราะระยะทางเหลืออีกประมาณ ๕๐๐ กิโล กว่าถึงจะถึงด่านสะเดา โดยพวกเราแวะพักยกสามอีกอย่างน้อยก็ ๑๒๐ กิโล และยกสี่อีกประมาณ ๑๕๐ กิโล...ลืมบอกไป ณ ปั้มแห่งนี้พวกเราต่างเห็นความสะอาดอีกแล้ว แม้ปั้มไม่ใหญ่ และละอายใจนิดๆ เพราะพอพวกเราเปิดโรงงานยาสูบ พนง.ทำความสะอาดก็คอยมากวาดเก็บก้นบุหรี่ กวาดเสร็จ เราเผาต่ออีกหลายรอบ พนง.ก็มากวาดทุกรอบ (ขอโทษด้วยนะครับ พนง.ทำความสะอาด) พอรู้สึกเขิลๆ ก็ออกตัวยาวครับ  chainsaw chainsaw chainsaw
 

อากาศที่ร้อนพอสมควรวันนี้ ความอิ่มสบาย วิ่งยาวๆ บางช่วงถึงกับมีง่วง สับปะหงกครับ 55 (ไม่ดีเลยนะครับ อันตราย) และแล้วก็มีตัวช่วยมาทำให้พวกเราหายง่วงครับ.....ด้วยความเหนื่อย ความเมื่อยล้าที่ป๋าแดงและน้องน้ำหมากกระจายทำหน้าที่เป็นจ่าฝูงมาตลอดเส้นทาง ต้องคอยมองดูทาง ดูขบวน ทำให้เริ่มสับสนบ้าง ส่วนผมกับลุงแดงก็ทำหน้าที่ปิดท้ายขบวนมาตลอดเส้นทาง เริ่มมองเห็นว่าทางขากลับที่พวกเราจะไปด่านสะเดา จะต้องแยกไปทางเมืองอีโป้ Ipoh Town ไม่ใช่วิ่งย้อนเข้าไปเมืองหลวงกัวลาลัมเปอร์ KL อีก แต่แล้วพวกเราเลยทางแยกครับ  jawdrop jawdrop ทีนี้ต้องมองหาจุดกลับรถบนถนนไฮเวย์สิครับ ผมเริ่มเห็นจุดกลับรถซึ่งลักษณะทางเป็นเหมือนเกือกม้าไข้วกัน เพราะตอนนั้นที่เราทำการบ้านต้องมุ่งไปทางเมือง Alor Setar ซึ่งเข้าใจว่าเป็นด่านสะเดา ...แต่แล้วป๋าแดงก็เลยจุดกลับรถจุดนี้ไปเป็นจุดแรก พอสักพักเลยจุดที่สองอีก ซึ่งตอนนั้นผมกับส่งเสียงแตร์ของลุงแดงยาวๆ เลยครับ แต่ก็เหมือนเดิมครับ..ป๋าไม่ได้ยิน จนเลยไปถึงสามจุดด้วยกัน ที่นี้ป๋าแดงเลยตัดสินใจจะจอดถาม พนง.ไฟฟ้าที่อยู่ข้างหน้ากันก่อน 


 eyeopoping eyeopoping คราวนี้ จุดที่จะกลับรถใกล้ๆ ไม่มีแล้วสิครับ ต้องวิ่งเลยเข้าไปจนถึงด่านเข้าเมืองกัวลาลัมเปอร์กันเลยครับ ทำให้ระยะทางต้องเพิ่มขึ้น เวลาก็เพิ่มขึ้นจากที่วางแผนกันไว้ด้วย เพราะจะต้องวิ่งย้อนกันกลับมาทางไปสิงค์โปร เพื่อหาจุดตัดเข้าเมือง Ipoh กันใหม่อีกครั้ง  eyeopoping eyeopoping


พอผ่านเข้าด่านเมืองกัวลาลัมเปอร์ พวกเราจึงตัดสินใจแวะจอดปั้มน้ำมันอีกครั้ง เพื่อถามหาเส้นทางจุดกลับรถไปเมือง Ipoh บางคนที่ไม่ได้เติมน้ำมันตอนแวะยกสามก็ถือโอกาสเติมน้ำมันไปเลย และแวะพักดื่มน้ำเพราะอากาศร้อนมาก แต่มีเสือแมงคนนึงครับที่แอบไปนั่งตากแอร์ น่าฉงฉานมาก 555 โชคดีพวกเราเจอชาวไบเกอร์มาเลเซียที่แวะพักดื่มน้ำในมินิมาร์ทของปั้มนี้ พอทราบเส้นทางจุดกลับรถแล้วครับ ก็เริ่มออกตัวกันต่อ...แต่ดูเหมือนป๋าแดงยังมีอาการกังวลเป็นห่วงพี่น้องกันพอสมควร อิอิ  eyeopoping handshake headbang
 
 
 






 sprint sprint พอเริ่มออกจากปั้ม พวกเราก็คอยสังเกตุจุดกลับรถที่ชาวไบเกอร์มาเลย์ฯแนะนำให้ จนเจอแล้วป๋าแดงก็นำทางม้วนไปตามเส้นทางเกือกม้าที่ม้วนไป และม้วนกลับมาย้อนทางที่เรามาเมื่อสักครู่ เพื่อมุ่งหน้าไปทางสิงค์โปรอีกครั้ง คราวนี้พอเข้าสู่ทางหลัก ผมสังเกตุเห็นป๋าแดงเริ่มขี่ช้าๆ ขบวนเริ่มงึกๆ งักๆ อีกครั้ง ผมจึงตัดสินใจควบลุงแดงขึ้นไปหาป๋าแดง เพื่อส่งสัญญาณว่าผมเข้าใจเส้นทางและจะนำทางไปให้ก่อน ป๋าแดงก็โบกมือให้ผมนำไป แต่ทางที่เราเลยกันมามันไกลมาก ป๋าแดงเริ่มไม่แน่ใจผม เลยขี่ช้าๆ ไม่ตามผมมาติดๆ ผมมองกระจกหลังสังเกตุเห็นขบวนเริ่มลังเลกัน ผมก็ไม่กล้าทำความเร็วมากนัก สักครู่ใหญ่เสือแมงก็ขี่เร่งแซงขบวนมาหาผม และคุยกับผมว่า "นี่มันทางย้อนไปสิงค์โปรนะ" ตอนนั้นผมก็พยายามส่งสัญญาณว่า "ใช่แล้ว ทางย้อนกลับไปสิงค์โปร เพราะเราเลยกันมาตรงจุดตัดเข้าเมือง Ipoh กันไกลมาก ผมรู้ทางแล้ว ตามมาเลยครับ" เสือแมงเห็นผมยืนยันก็มั่นใจ เลยถอยล่นกลับเข้าสู่ขบวนปกติ สักพักใหญ่ที่อยู่ภายใต้ความกังวลของทุกคนก็ผ่านพ้นด้วยดี ผมนำมาจนเข้าสู่ทางแยกจุดตัดมุ่งหน้าไปทางเมือง Ipoh และ Alor Setar ผมก็ฉีกตัวออกชิดซ้าย และส่งสัญญาณให้ป๋าแดงเข้าสู่ตำแหน่งจ่าฝูงตามเดิม ทุกคนก็กลับสู่ขบวนอันสวยงาม วิ่งตามทางอันงดงาม ที่เราผ่านมาด้วยความมืดตอนขามา นั่นคือแถวเมือง Ipoh ที่สองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้เขียวขจี ทางโค้งไปมาซัดกันยาวๆ อุโมงค์ที่ยาวประมาณ 2-3 กิโล ชั่งงดงามและทำให้พวกเราทุกคนสดชื่น หายเหนือย แต่ต้องวิ่งทำเวลาจากการหลงกันพอควร 555  boogie boogie boogie boogie
 
 boogie boogie หลังจากวิ่งกันมายาวๆ ผมเห็นเสือแมงถอยล่นลงไป พอหันไปมองก็เห็นเสือแมงยืนบีบ นวด ก้นคลายเมื่อยล้า ไม่ส่งสัญญาณใดๆ ก็เข้าใจว่าคงผ่อนคลายหรือชื่นชมกับการถ่ายรูป เพราะตอนนั้นเสือแมงทำหน้าที่ช่างภาพให้พวกเราวิ่งสลับขึ้น-ลง ตลอดเวลา แต่พวกเรายังคงเพลิดเพลินมันส์กันไปเรื่อย เวลาห่างจากเสือแมงยิ่งมากขึ้นๆ จนผมเริ่มผิดสังเกตุ  แต่ยังไม่ได้แจ้งเหตุให้กับทีมพวกเราทราบ เพราะยังลังเลในใจอยู่ว่าเสือแมงคงพักผ่อนคลาย แต่เร่งมาไม่ทัน จนกระทั่งผ่านด่านเก็บเงิน (ปล.ลืมบอกไป ที่มาเลย์ฯเขาไม่เก็บเงินรถมอเตอร์ไซด์นะครับบนทางไฮเวย์หรือทางด่วน/มอเตอร์เวย์แบบบ้านเรา ช่างใจดีจริงๆ ขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วยครับ) และถึงปั้มน้ำมัน ตอนนั้นผมเลยตัดสินใจเร่งขึ้นไปเพื่อบอกป๋าแดงให้หยุดรอ เพราะป๋าไม่อยากจอดอยากทำเวลาไปต่อกลัวด่านสะเดาจะปิด แต่ประจวบเหมาะกับทีมลุงแก่ EVO และพี่ระ พี่นันท์ ตระกูลซอฟเทลต้องการเติมน้ำมันด้วยพอดี เลยหยุดรอเสือแมงกัน ถึงตอนนั้นภายใจผมรู้สึกไม่แน่ใจมากๆ เพราะมันนานผิดปกติ แต่ยังคงนึกอยู่ในใจว่าเสือแมงคงไม่เป็นอะไร เพราะทั้งคนทั้งรถพร้อมและฟิตมากๆ ตอนนั้นป๋าแดงยังพูดกันเล่นๆว่า "นี่ถ้ามาถึงแล้วบอกว่าหยุดชมวิว ขี่เล่นชิว จะเบิร์ดกะโหลกซะหน่อย อิอิ คนยิ่งรีบ ฟ้าเริ่มมืด" .......
(ยังไม่จบทริปวันที่เจ็ดนะครับ...ง่วงแระ)

[AOU@TG]

  มันมากพี่โอ๋... thumbsup thumbsup thumbsup thumbsup thumbsup thumbsup boogie

[ติ่งรามอินทรา]

มันส์ดีครับพี่

[ntr]

กำลังมันเลย....พีโอ๋

[bird springer]

 worship worship worship  อยากไปบ้างคับน่าสนุกคับพี่

[AoSlim]

worship worship worship  อยากไปบ้างคับน่าสนุกคับพี่

ไม่ยากอย่างที่คิดครับ มีโอกาสลองดูเถอะครับ สนุกดีจริงๆครับ worship worship worship  boogie boogie headbang headbang headbang

@ ป๊อบ & ติ่ง Ramintra และน้องอู๋ TG ขอบคุณมากครับที่ติดตาม ว่างๆจะพยายามเล่าต่อให้จบครับ ยังมีความสนุก มันส์ ฮา และเศร้าเล็กๆ กับประสบการณ์ใหม่ๆที่อยู่ในความทรงจำผมอีกเยอะกว่านั้นครับ  handshake handshake hug hug worship worship worship

[AoSlim]

(ต่อ ๒. ๑๘ ก.ย.๕๖) lonely lonely หลังจากที่พวกเราจอดรอเสือแมงอยู่บริเวณหน้าปั้มอยู่พักใหญ่ ป๋าแดงเห็นไบค์เกอร์ชาวมาเลย์ในปั้มเลยเดินเข้าไปสอบถาม เขาบอกว่า "เห็นรถฮาร์เลย์สีขาวขี่มาช้าๆ และเพิ่งแซงมาสักครู่" ป๋าแดงก็เดินมาบอกพวกเรา ทำให้สบายใจกัน แต่เอ๊ะ!! ทำไมนานจังยังไม่เห็นเสือแมงสักที ทีนี้ทุกคนเริ่มต่างชะเง้อคอยมองเพราะกลัวเสือแมงไม่เห็น ตอนนั้นฟ้าเริ่มมืดลงๆเรื่อยๆ สักพักมีหนุ่มสาวบิ๊กไบค์ชาวมาเลเซียขี่มาจอดเทียบกับพวกเรา เพื่อจะบอกอะไรสักอย่าง แต่ฟังกันไม่ค่อยรู้เรื่อง เพราะเขาพูดภาษายาวี ส่วนภาษาอังกฤษพูดได้น้อยมาก ผมกับป๋าแดงจึงใช้คำถามพูดกันง่ายๆ ได้ความว่าเห็นรถฮาร์เล่ย์สีขาว แล้วชี้มือชี้ไม้ไปที่เพื่อนขี่ GS อีกกลุ่มหนึ่งว่าพูดภาษาอังกฤษได้ จนสักครู่ก็ได้ความว่าเสือแมงจอดอยู่หลังปั้ม ตอนนั้นก็ยัง งง กันว่าทำไมไปจอดอยู่หลังปั้ม พวกเราก็รีบเดินไปหา ปรากฏว่า น้องไข่ปลอกของเสือแมงจอดนิ่งสนิทค๊าบบบ ..... meditate meditate

ปรากฏว่า สาเหตุจากการอัดกันมายาวในขณะที่อากาศร้อนมาก ซึ่งน้องเอ๋-สตูลก็เคยบอกมาว่าถนนที่มาเลย์เก็บความร้อนได้ดีมาก หากขี่อัดยาวๆเวลาร้อนจะเกิดแบบนี้บ่อยโดยเฉพาะทางไป Cameron และแล้วก็เจอเข้ากับเสือแมงจนได้ คือ จุ๊บยางซึม ยางแบน และในขณะที่พวกเราขี่นำทิ้งมาระยะทางประมาณ ๑๐-๒๐ กิโล เสือแมงต้องผจญภัยตามลำพัง เลยจำต้องบดมายิ่งทำให้น้องไข่ปลอกเจ็บล้อมาก...ถึงตอนนี้ทำให้ผมรู้ว่า ตอนนั้นผมตัดสินใจผิด ไม่คิดจะเร่งตามป๋าแดงขึ้นไปเพราะไปลังเลที่ไม่เห็นอาการเสือแมงจะส่งสัญญาณ มัวแต่คิดว่าขี่เล่นผ่อนคลาย นี่โชคดีมากที่เสือแมงไม่ได้รับอันตรายใดๆ ผมขอโทษจากใจจริงครับเสือแมง  pray pray pray และนี่เป็นอีกบทเรียนหรือประสบการณ์อย่างหนึ่งที่ทำให้ผมจำไว้ว่า ๑.หากพวกเราขี่เป็นกลุ่ม เมือเห็นคันใดถอยล่นลงไปนานๆ ควรจะส่งสัญญาณให้ทีมหยุดรถทันที ๒.ผมเห็นว่า Intercom Headset มีความจำเป็นอย่างมากเพื่อความปลอดภัย อย่างน้อยคนนำและคนปิดท้ายควรมี frustrated  hug hug headbang headbang

ฟ้าเริ่มมืด พวกเรารีบหาทางแก้ไขปัญหาเพราะไม่มีร้านซ่อมมอเตอร์ไซ ร้านปะยางใกล้ๆเลย ขณะนั้นผมกับเฮียจั้วก็ช่วยกันโทรหาน้องเอ๋ ซึ่งขณะนั้นอยู่ในสิงค์โปรเพื่อขอให้ประสานพรรคพวกในมาเลย์มาช่วยเหลือ ในขณะที่เสือแมงและป๋าแดงไปขอความช่วยเหลือเด็กปั้ม คนที่มาส่งน้ำมันให้กับทางปั้มซึ่งจอดอยู่ใกล้ๆ ในที่สุดพวกเด็กปั้มก็โทรตามช่างปะยางทั่วไปมา สักพักใหญ่ช่างก็มาถึง พวกเราพยายามพูดเจรจาให้เขาเติมลมก่อน ในขณะที่เขาไม่พยายามสนใจ เอาแต่จะงัดแงะล้อ ซึ่งดูแล้วไม่ใช่มืออาชีพที่เราจะไว้ใจได้เลย กลัวจะเสียหายมากกว่านั้น เสือแมงเลยตัดสินใจขอให้เขาหารถมายกไปด่านสะเดาก่อนเลยดีกว่า ค่อยไปว่ากันอีกครั้งเมื่อข้ามมาฝั่งไทยแล้ว ช่างเขาก็เลยติดต่อไปตอนนั้นบอกราคาเราประมาณ ๘๐๐ รูปี หรือ ๘,๐๐๐ บาท ซึ่งตอนนั้นแม้จะรู้สึกแพง แต่เสือแมงก็ยอม ส่วนผมกับเฮียจั้วขณะนั้นเอาลุงแดงไปจอดหน้าปั้มเปิดสัญญาณไฟฉุกเฉินเผื่อเจอตำรวจหรือคนรู้จักเฮียจั้ว จะได้ขอความช่วยเหลืออีกทาง สักพักก็ติดต่อน้องเอ๋ และน้องเอ๋ประสานให้เพื่อนชื่ออาซัน ที่อยู่ในเมือง Ipoh ตอนที่หาห้องพักให้พวกเราคืนแรกได้ โดยอาซันบอกเฮียจั้วว่า "อีกไม่เกิน ๓๐ นาที น่าจะมาถึงพวกเรา" ผมก็รีบวิ่งไปหาเสือแมงเพื่อบอกข่าว เลยเพิ่งทราบว่าเสือแมงได้จ้างรถยกแล้ว จึงหารือกันว่าจะขอยกเลิกรถยกคันนั้น แต่เรื่องไม่ง่ายอย่างนั้นครับ นายช่างที่มาเขาไม่ยอมง่ายกว่าจะเจรจา จนเขายอมแต่มีเงื่อนไขขอค่าเสียเวลาเสือแมง ๓,๐๐๐ บาท ผมเลยพยายามต่อรองให้เสือแมงขอต่อเหลือ ๑,๐๐๐ บาท เพราะเขาไม่ได้ทำอะไรเลย มาลูบๆคลำๆ และโทรเรียกรถยกเท่านั้น พวกเราเลยไม่ยอม และผมก็กลับออกไปหาเฮียจั้วที่หน้าปั้มเพื่อรออาซันต่อ สักพักรถยกที่ติดต่อไว้มาถึงหน้าปั้มก่อน เขาลงมาคุยกับผม ผมเลยถามเขาว่า "ใช่รถที่ช่างชาวมาเลย์ฯเรียกมาหรือป่าว" เขาบอก "ใช่" ผมเลยถามว่า "คิดค่าบริการยกรถไปด่านสะเดาเท่าไหร่?" เขาบอก "๕,๐๐๐ บาท"...เอาแล้วสิ นึกในใจ ไอ้ช่างคนนี้... ผมเจรจากันจนจับไม้จับมือว่าตกลงราคาสุทธิที่ ๕ พันบาท เรื่องไม่จบอีก ไอ้ช่างคนนั้นเห็นผมตกลงกันก็รีบวิ่งมาหาผม ผมก็ตอบว่า "ผมตกลงกันแล้ว" ไอ้ช่างก็หันไปพูดคุยภาษาเขากันเอง แต่เจ้าของรถยกและคนขับรถยกเขาบอกตามที่ตกลงกับผม...ต้องขอบน้ำใจรถยกจริงๆ ที่ซื่อสัตย์... ไอ้ช่างคนนั้นร้อนรน โวยวายวิ่งกลับมาหาผม ตอนนี้ขอค่าเสียเวลาเขา ๑,๕๐๐ บ. ผมก็ไม่ยอม จนสุดท้ายเขายอมรับ ๑,๐๐๐ บ. เสือแมงก็ตกลงจ่ายไปเพราะไม่อยากวุ่นวาย ambulance

  jawdrop jawdropsprint sprint ตอนที่ตกลงกับรถยกได้สำเร็จเวลาน่าจะประมาณเกือบ ๔ ทุ่มมาเลย์ฯ ซึ่งทางรถยกเขาบอกผมว่า "ผมทราบใช่ไหมว่าด่านสะเดาจะปิดเวลาเที่ยงคืนของมาเลย์ หรือ ๕ ทุ่มเวลาของไทย" ผมบอกว่า "ทราบ" เขาเลยบอกว่า "หากเขาไปส่งไม่ทันเขาไม่รับผิดชอบนะครับ แต่จะพยายามไปให้เร็วที่สุด" ตอนนั้นพวกเราคาดการณ์ว่าระยะทางน่าจะเหลือประมาณอีก ๒๐๐ กิโล ป๋าแดงเลยบอกพวกเราว่า "จะต้องรีบไปให้เร็ว!" ว่าแล้วป๋าแดงก็รีบนำขบวนออกไปก่อน ๓ ลำ เหลือผม เสือปุ้ย พี่ติ และเฮียจั้ว อีก ๔ ลำ ยังไม่ออก เพราะอาซันมาถึงพอดี เฮียจั้วเลยต้องสนทนาขอบคุณ ขอโทษกันก่อนเล็กน้อยพอเป็นพิธี ก็รีบออกตาม แต่ไม่ทันกลุ่มแรกซะแล้วครับงานนี้ ตอนนั้นทางก็มืดมากพวกผมต้องฝากความหวังไว้กับเฮียจั้วเป็นจ่าฝูงกลุ่มหลังไปตลอดเส้นทาง ทำความเร็วก็น่าจะประมาณ ๑๐๐-๑๒๐ กม/ชม. เพราะลุงแก่ EVO ของเฮียจั้ว ไม่กล้าเร่งมาก กลัวสายคันเร่งจะขาดอีก แย่แน่ครับ ขณะนั้นผมเริ่มกังวลมากเพราะดูเวลาแล้วกลัวจะไม่ทันด่านประกอบกับไม่แน่ใจเส้นทาง เริ่มไม่คุ้นเคยตอนขามา ด้วยเหตุผลที่ไม่ใช่พื้นที่ๆเราคุ้นเคยอาจเป็นได้ พยายามมองป้าย Alor Setar อย่างเดียวเพราะเข้าใจว่าเป็นด่านสะเดา แต่ในใจอีกอย่างคือรู้ว่าตรงอย่างเดียว...ขณะขี่ๆไป ก็มองไม่เห็นกลุ่มป๋าแดงเลย ระยะทางมันก็ช่างไกลเหลือเกิน ดูไมล์แล้วยังนึกโชคดีที่ขณะรอรถยก ตัดสินใจเติมน้ำมันซะก่อน เพราะตอนแรกป๋าแดงกะจะให้ไปเติมปั้มใกล้ด่าน แต่ที่ผ่านมาปั้มปิดหมดแล้วครับ สักพักผมเห็นป้ายบอกทางไป Alor Setar แยกออกไปทางซ้าย แต่เฮียจั้วนำตรงไป ผมได้แต่มองและนึกในใจว่า เราหลงทางกันแล้วหรือเปล่า ดูเวลาไปด้วย "โอ้ย!!!" หากหลงหมดเวลา ไม่ทันด่านแน่ๆ  แต่อีกใจก็บอกตรงอย่างเดียว ตอนนั้นแฟนเพื่อนผมที่นั้งซ้อนท้ายผมมาตลอดทางเริ่มไม่สบายใจมาก บอกผมว่า "หลงแน่เลยพี่โอ๋" และบอกผมตลอดทางให้เร่งรถขึ้นไปถามเฮียจั้ว ตอนแรกๆ ผมก็พยายามให้กำลังใจแฟนเพื่อนผมตลอดว่า "มันน่าจะตรงอย่างเดียว" แต่หลายๆครั้งเข้า ผมก็ชักหวั่นไหว สักพักใหญ่พวกเราเจอด่านเก็บเงิน ตอนนั้นทุกคนส่วนใหญ่เข้าใจว่าเป็นด่านสะเดา โดยเฉพาะเสือปุ้ย ถึงกับดีใจ ชูมือ โย่ว โย่ว โย่ว...... แต่แป่ว!! ครับ มันคือด่านเก็บเงินทางด่วนด่านสุดท้ายที่สิ้นสุดมาเลย์ ทีนี้อดทนรอไม่ได้นาน พอขี่กันอีกหน่อยถึงสี่แยกไฟแดงย่านชุมชนยิ่งไม่มั่นใจเข้าไปใหญ่ ว่าตอนขามาไม่เห็น เลยต้องจอดถามเฮียจั้วเพื่อความมั่นใจ ตอนนั้นเฮียจั้วตอบผมว่า "ถูกน่า แต่ถ้าไม่ถูก พวกเรา Easy Riders ไม่ใช่รึ แล้วหัวเราะ 5555 อย่างเสียดังตามสไตล์ของแก" ผมถึงกับหัวเราะและโล่งใจ ว่า เออ!จริง เอาว่ะหลงก็นอนกัน ๔ ลำนี่แหละว่ะ ว่าแล้วผมก็หันไปหัวเราะกับแฟนเพื่อน แล้วก็ฮากัน พอไฟเขียว ก็ซัดกันออกไปต่อ จนมาถึงด่านสะเดาเวลาโดยประมาณน่าจะ ๒๓.๕๕ น. ฮ่ายยยยยยยย  hug hug hug headbang number1
เรื่องไม่จบแค่นั้นสิครับ พอถึงด่านพวกเราก็คลานๆม้าเหล็กไปตามช่องมอไซเล็กๆ ทุลักทุเลกันนิดหน่อยเหมือนเดิม แล้วจอดม้าเหล็กลูกรักของแต่ละคนลงไปทำพิธีการออกและเข้าประเทศไทย ตอนนั้นพวกเราส่วนใหญ่ก็สบายใจกันเพราะมาทันเวลานิดเดียว แต่แล้วความดีใจอยู่ได้ไม่นานครับ ผมสังเกตุไม่เห็นพี่นันท์ หาดใหญ่ และเสือแมง และน้องไข่ปลอกบนรถยก เลยเดินไปถามป๋าแดงว่า "พี่นันท์ นักกล้ามล่ะ อยู่ไหน?ไม่เห็น?" ป๋าแดงก็บอกผม "ไม่รู้ ผมไม่เห็นมีใครตามมาเลย มีแค่พี่ระ หาดใหญ่" ผมก็เดินไปถามพี่ระ หาดใหญ่ แกบอกว่า "ตอนไล่กวดตามป๋าแดงเห็นพี่นันท์ ค่อยๆช้าออกไป และหายไป แกเลยคิดว่าเดี๋ยวพี่นันท์คงเจอกลุ่มหลังคือกลุ่มพวกผม ในขณะที่แกก็กลัวหลงเพราะกำลังไล่กวดตามป๋าแดงอยู่..." เอาแล้วสิครับ!!  jawdrop jawdrop jawdrop อีกแล้วงานนี้....สักพักใหญ่พวกเราเห็นรถยกเสือแมงเข้ามาด่านทันเวลาสุดท้ายพอดี ก็สบายใจไปเปราะหนึ่ง
 
แต่แล้วพี่นันท์ล่ะ เด็กอ้วน 100 ปีล่ะ!! อยู่ไหน???..
 
  ตอนนั้น ความดีใจที่มาถึงด่านสะเดาทันเวลาหายสิ้นไปจากใจของทุกคนหมดเลย สำหรับผมภาพพี่นันท์ลอยมาเต็มใบหน้าผมตลอด ภาพมิตรภาพที่เราไปไหนด้วยกัน กินด้วยกัน ทุกข์ สุข ฮา เมามันส์ด้วยกัน มันเต็มสมองผมไปหมด บรรยากาศที่ด่านตอนนั้นเงียบไปครู่นึงหลังจากที่ทุกคนทราบกันหมดว่าพี่นันท์หายไปจากกลุ่มแรกและหายไปจากพวกเราทั้งหมด เฮียจั้วได้ไปเจรจากับทางเจ้าหน้าที่ด่านว่า "เพื่อนหายไปคนหนึ่ง ขอให้รอปิดด่านก่อน" จนท.ด่านแจ้งว่า "ด่านต้องปิดตรงเวลา แต่ไม่เป็นไรถ้าเพื่อนของพวกเรามาถึง เขาจะยอมให้ปีนด่านเข้ามาได้ และสำหรับคนไทยทุกคน" และแล้วด่านก็ปิดประตู พวกเราเงียบกันไปอีกรอบ มองตากันก็รู้ไม่ต้องอธิบายว่า "ทุกคนเป็นห่วงพี่นันท์ ไม่รู้ว่าหลงไปทางไหน? ไม่รู้รถเสียไหม? ไม่รู้เกิดอุบัติเหตุอะไรรึเปล่า?" ตอนนั้นผมมองเห็นพี่ๆทีมหาดใหญ่ โดยเฉพาะพี่ระ ซึ่งขี่มาด้วยกันกลุ่มแรกก่อนเข้าด่าน พี่ติ เพื่อนสนิทของพี่นันท์ ไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัดเจนมาก [/color]พี่ระพูดกับผมสำเนียงใต้แหบๆ ทุ้มๆ เบาๆว่า "พี่ม่ายบายใจเลยน้องโอ๋ เห้อ!" และแล้วทุกคนก็นั่งลงตรงฟุตบาทหน้าตึกแถวร้านค้าหน้าด่านซึงปิดประตูเงียบกันหมดแล้ว พอตั้งสติกันได้ เสือแมงก็นั่งรถกระบะของช่างร้าน Biker Choice ซึ่งเฮียจั้วติดต่อให้มารอถ่ายน้องไข่ปลอกลงจากรถยก พาไปรอให้ยาที่ร้านตอนเช้าพรุ่งนี้  ambulance ส่วนผม และแฟนของเพื่อนพยายามโทรศัพท์ติดต่อพี่นันท์ แต่ไม่มีสัญญาณเลย พยายามโทรกันหลายครั้ง ก็เหมือนเดิม จนนึกกันได้ว่า พี่นันท์ไม่ได้เปิดสัญญาณโรมมิ่งใช้โทรศัพท์ในต่างประเทศ ทั้งๆที่เป็นคนชอบเทคโนโลยีคนหนึ่ง ปกติจะเล่นwifiในโรงแรมหรือร้านกาแฟเท่านั้น....ทีนี้เลยติดต่อกันไม่ได้เลย..... สักพักเฮียจั้วให้ผมติดต่อประสานน้องเอ๋ในสิงค์โปรอีกครั้ง ผมโทรหาน้องเอ๋ได้ ก็ขอร้องให้ช่วยประสานอาซันหรือเพื่อนคนไหนก็ได้ในมาเลย์ ให้สอบถามสืบหาว่ามีการแจ้งอุบัติเหตุกับตำรวจ หรือทางโรงพยาบาลบ้างหรือไม่ ก็ไม่ได้ความอะไรกลับมาเลย สักพักน้องเอ๋โทรกลับหาผมและเสนอว่า "พวกพี่กลับเข้าหาดใหญ่กันไปก่อนเถอะ เช้าค่อยว่ากัน ตอนนี้อยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว" สิ้นเสียงน้องเอ๋ เวลาก็ถอยล่นมาเป็นเวลาไทยประมาณตี ๑ กว่า พวกเราเลยหารือตกลงกันว่ากลับเข้าหาดใหญ่กันก่อน...ว่าแล้วทุกคนก็ลุกขึ้นควบม้าเหล็กของแต่ละคน แต่ไม่ทันไร ลุงแก่ EVO น้ำมันหมดอีก พวกเราก็ตุเลงๆเข้าไปใน อ.สะเดา หาซื้อน้ำมันแต่ปั้มปิดหมดแล้ว เฮียจั้วขี่ไปหาตำรวจที่ป้อม ตำรวจก็ขี่นำไปหาซื้อน้ำมันหลอด แต่ก็หมด เฮียจั้วเลยตัดสินใจเปิดก๊อกสองวิ่งยาวกันมาเรื่อยๆ แบบเหงาๆ เศร้าๆกันจนถึงหาดใหญ่ (ปล.ช่วงนี้ไม่มีถ่ายรูปใดๆกันแล้วครับ) พอถึงหาดใหญ่ตอนนั้นทุกคนเหนื่อยล้า ง่วงกันพอดู แต่ยังไม่มีใครอยากกลับ โดยเฉพาะป๋าแดงบ่นหิว กับเฮียจั้ว ๆ เลยพาไปนั่งกินข้าวต้มกันที่ร้าน "เซาะอึ้ง ๒" แต่แวะรับเสือแมงที่ร้าน Biker Choice กันก่อน พอถึงร้านก็กินไม่อร่อยเท่าไหร่ โดยเฉพาะผม เสือปุ้ย เฮียจั้วออกมานั่งดื่ม พ่นควันกันหน้าร้าน จนสรุปแยกย้ายกันกลับที่พักซึ่งเฮียจั้วจองไว้ให้ใกล้ๆบ้าน ค่อยว่ากันใหม่พรุ่งนี้เช้า lonely lonely lonely meditate

 
 lonely lonely lonely จบทริปวันที่เจ็ด  meditate meditate

[Puy Bagger]

เรื่องนี้ หน้า ติดตาม ยิ่งกว่า เรื่อง  อีลำยอง อีก 555

[AoSlim]

เรื่องนี้ หน้า ติดตาม ยิ่งกว่า เรื่อง  อีลำยอง อีก 555

[rape]

 thumbsup worship

[krito]

เขียนได้สนุกน่าติดตามมากครับ :  ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร  ยอกย้อนวกวน   

[ntr]

กำลังสนุกเลย

[mang-LLK]

 thumbsup thumbsup thumbsup thumbsup thumbsup thumbsup thumbsup thumbsup thumbsup thumbsup

[redbrick]

สุดยอดมากครับ    worship worship worship

[Middle-Route]

 meditate รอคับ meditate