วันที่ 11 ธ.ค.
ผมเองเควิ้งคว้างเป็นร่างไร้วิญญาณมาตั้งแต่เช้า
เพราะผ่านศึกหนักจากคืนก่อน ไม่ได้หลับไม่ได้นอน
ความตั้งใจแรกคือตื่นแต่เช้า ขี่รถขึ้นไปรับลมหนาว นั่งกุมมือสาวฟังเพลงรัก ที่เขาค้อ
แต่ ทุกอย่างล้มเลิกเพราะหมดสภาพ ดันทุรังไปสงสัยจะไม่รอด
หกโมงเย็น โทรศัพท์ดังขึ้น ปลายสายเป็น จั๊บ
บอกว่าอยากเจอกันอีกครั้ง ให้ไปพบกันที่บ้านจั๊บ ที่เด่นชัย
เหลิม ชาญ มุ้ย ต๊ะ ก็มาด้วย แล้วเจอกันครับผม
ผมไปถึงบ้านจั๊บ ทุ่มครึ่งพอดี หมู เนื้อ แป้งนม คอหมู เรียงรายกันอยู่บนเตาย่างไว้รอ
เบียร์ เหล้า ไวท์ และ น้ำแข็งพร้อม
แต่...เจ้าบ้านไปไหน ไฉนยังไม่มา โทรหาก็ไม่ติด
นั่งรอไปแทะเมล็ดทานตะวันไป ตามันจะปิดให้ได้
กอล์ฟ จากแพร่ หนีเมียแวะมาหาซักพัก แต่ก็ต้องลากลับบ้านไปก่อน เพราะขอวีซ่ามาได้แค่สี่ทุ่มครึ่ง
มองซ้าย มองขวา หนีไปอาบน้ำนอนรอในห้องดีกว่า(ทำซะเหมือนบ้านตัวเอง)

และแล้ว พวกเขาก็มาพร้อมเสียงดังโวยวาย
ด้วยสภาพเดินโซเซ ขี่รถไม่ไหว ยกรถขึ้นท้ายกระบะมาจากเชียงใหม่
