ปริศนาลังเหล็ก........น่าอ่านครับ

[yogy]

เนื่องจากคุณลุงเป็นคนจิตใจดีใครมาหยิบยืมก็ให้ เลี้ยงเพื่อนฝูงตลอด คุณลุงมีเพื่อนเยอะมาก จนกระทั่งคุณลุงท่านนี้เกษียณอายุจากการทำงาน ปรากฏว่าไม่มีเงินเหลือเลยจากชีวิตการทำงานอันยาวนาน คุณลุงมีลูกอยู่ 5 คน เมื่อคุณลุงไม่มีเงินก็จำเป็นต้องไปอาศัยอยู่บ้านลูกๆ ทั้ง 5 คน  วันจันทร์ ก็ไปอยู่บ้านลูกสาว ก็ถูกลูกเขยพูดจากระทบกระเทียบ เช่น "ทำไมคุณพ่อคุณไม่ไปบ้านลูกคนอื่นบ้างนะ ผมจะทำอะไรก็อึดอัดจริงๆ "

วันอังคาร ก็ไปอยู่บ้านลูกชาย ก็ถูกหลาน และลูกสะใภ้กระทบกระเทียบ เช่น
"รำคาญคุณปู่จังเลยกับข้าวที่หนูชอบดูสิคุณปู่ทานหมดเลย ทำไมคุณปู่ไม่ไปบ้านอื่นบ้าง"

เป็นเช่นนี้ตลอด คุณลุงก็เปลี่ยนไปอยู่บ้านลูกคนนั้นทีคนนี้ที ก็ถูกลูกบ้าง ลูกเขยบ้าง ลูกสะใภ้บ้าง หลานบ้างพูดจาถากถางอยู่ตลอด แต่คุณลุงก็ต้องทน เพราะคุณลุงไม่มีเงินเก็บแม้แต่บาทเดียว
อยู่มาวันหนึ่ง คุณลุงตัดสินใจเรียกลูกๆ ทุกคนมาแล้วบอกว่า "พ่อจะไม่อยู่สัก 2 ปีนะลูก เพราะเพื่อนพ่อที่เป็นเจ้าของเหมืองทองคำมัน เขียนจดหมายมาขอร้องให้พ่อไปช่วยงานที่เหมืองทองคำของมัน พ่อจำเป็นต้องไปช่วยเขาจริงๆ" ลูกๆ ได้ฟังดังนั้นก็ดีใจสนับสนุนเพื่อให้ คุณลุงท่านนี้ไปให้พ้นๆ จะได้ไม่เป็นภาระอีกต่อไป


เมื่อครบ 2 ปี คุณลุงท่านนี้ก็กลับมาพร้อมกับลังเหล็กใบใหญ่ 1 ใบ ไป ไหนแกก็ลากไปด้วย ลูกๆ ก็พากันแปลกใจและถามว่า "ลังอะไร" คุณลุงตอบว่า "เป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายที่ได้มาจากเหมืองทองคำของเพื่อน ถ้าใครดูแลพ่อจนถึงวาระสุดท้ายก็จะมอบสมบัติในลังเหล็กให้ทั้งหมด" ปรากฏว่า ลูกๆ พากันตื่นเต้น ต่างอาสามาดูแลคุณพ่อกันยกใหญ่

 วันจันทร์ คุณลุงก็อยู่กับลูกสาวคนโต ลูกเขยกับหลานก็พากันเอาใจ บีบนวดให้ หาของกินดีๆ มาให้ แต่ยังไม่ทันไรลูกชายคนที่สองก็มา ตามให้ไปอยู่ด้วย และก็เช่นกันยังไม่ทันไร ลูกสาวคนที่สาม ก็มาตาม ให้ไปอยู่ด้วยอีก

 ปรากฏว่าลูกๆ ทั้ง 5 คน ของคุณลุงต่างแย่งกันเอาใจ และปรนนิบัติคุณลุงท่านนี้อย่างดี แต่เวลาไปไหนคุณลุงก็จะลากลัง เหล็กใบนี้ไปด้วยตลอด

 เวลาผ่านไป 7 ปี คุณลุงท่านนี้เสียชีวิตลง

 หลังงานพิธีศพลูกๆ ทุกคน พากันมานั่งล้อมลังเหล็กใบนี้เพื่อแบ่งสมบัติกัน ลูกสาวคนโตเป็นคน เปิดฝาลังเหล็ก พบว่ายังมีผ้าสีขาวปิดอยู่อีกชั้นหนึ่ง และมีจดหมาย ฉบับหนึ่งวางอยู่ ลูกสาวคนโตก็เปิดอ่านให้น้องๆ ฟัง เนื้อความใน
จดหมายเขียนไว้ว่า..


 



 

[yogy]

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าประมาทและอย่าคาดหวังว่าใครจะเลี้ยงดูเรา ให้เร่งเก็บออมเสียตั้งแต่เนิ่นๆ จะได้มีชีวิตบั้นปลายที่สุขสบาย

           พอเราอ่านแล้วก็กลับมาย้อนคิดได้  2 ทาง
        ทางแรก คือ อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน หากเราไม่อดออมวันนี้ แล้ววันข้างหน้าจะหวังพึ่งใครได้ หรือพึ่งคนอื่นจะดีเท่าที่เราพึ่งตัวเองหรอ
        ทางที่ 2 คือ พ่อแม่เป็นบุคคลแรกที่เราลืมตามาก็พบท่าน ท่านให้ทุกสิ่งทุกอย่างกับเรา ตอนเล็กๆเราต้องพึ่งท่าน แต่พอตอนที่ท่านถึงวัยที่เหน็ดเหนื่อย หรืออ่อนล้า ทำไมเราไม่เป็นที่พึ่งให้ท่านล่ะ หากเรามีครอบครัวของเราเอง เรายังเลี้ยงได้ แล้วพ่อแม่ ทำไมเราจะเลี้ยงไม่ได้

[delete2482]

 thumbsup thumbsup thumbsup worship

[Slum doG]

    นี่แหละชีวิต

[putti]

เตือนสติได้ดีครับพี่... pray
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

[Baantormai]

.. น้ำตาจะไหล ..  pray pray

[T. 2 CAM]

 sick

[เuตsu้อย ศิษย์-HD]

 thumbsup  worship

[seawolf]

 pray

[MIM]

ขอบคุณครับ  worship

[sarochseal]

สงสัยต้องขายHDซะแล้วเพื่อออมเงิน number1

[makky]

ขอบคุณมากครับพี่ โย

[เหน่ง 100 ปี]

  สัจธรรม  thumbsup thumbsup thumbsup

[ลำไยกะโหลก]

โอ้ ซาบซึ้งใจ

[jobza]

 worship