“กอดลมไว้อย่าให้หงอย” เนื้อเรื่องที่เป็นแรงบันดาลใจให้กับผมบนพาหนะ “เนื้อหุ้มเหล็ก”

[PhatZ]

                    “กอดลมไว้อย่าให้หงอย” เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการขี่และนักเล่นรถ จักรยานยนต์คลาสสิกผ่านตัวละคร หมง หงจินเป่า,เสี้ยม หน้าพระลาน,อ็อด ใจเรี่ยม,สัน บุษบง และชาวสมาชิกชมรมกอดลมไว้อย่าให้หงอย อ่านไปยิ้มไปเป็นเรื่องสั้นที่เขียนเกี่ยวกับมิตรภาพและความรู้สึกสนานของกลุ่มคนที่รักและชื่นชอบรถมอเตอร์ไซด์ ซึ่งเป็นเรื่องแรกและเรื่องเดียวเลยมั๊งเท่าที่ผมเคยอ่านมาที่เขียนเกี่ยวกับกลุ่มคนที่รักและหลงใหลในพาหนะสองล้อในประเทศไทยซึ่งถูกมองว่าเป็นพาหนะชั้นสอง ชั้นสาม หรือสี่ของประเทศ ซึ่งผมได้อ่านเนื้อเรื่องผ่านความสนุกสนานของชาวสองล้อผ่านตัวหนังสือจนกระทั่งเกิดเป็นแรงบันดาลใจให้รักและหลงใหลในเจ้าพาหนะสองล้อนี้จวบจนกระทั่งปัจจุบัน
                    “ดำรงค์ อารีกุล” เป็นนามประพันธ์ของผู้แต่งเนื้อเรื่องชีวิตของ ชาวเนื้อหุ้มเหล็ก ได้อย่างสนุกสนานและมีสีสัน ชนิดที่ว่าผมขอพูดตรงตรงจากใจจริงว่า อยากเป็นส่วนหนึ่งและมีชีวิตเยี่ยงกลุ่มคนใน “ชมรม กอดลมไว้อย่าให้หงอย” สิ่งที่ผู้เขียนบรรยายและสื่อผ่านตัวหนังสือออกมาเป็นแรงบันดาลใจที่ดีหลายๆอย่างให้กับผมที่ทำให้รักและหลงใหลในพาหนะสองล้อนี้โดยไม่เกี่ยงว่ามันจะถูกสร้างมาโดยชนชนชาติใด ซีซีเท่าใด แค่เรามีใจเดียวกันก็พอเพียงที่จะไปด้วยกันได้แล้ว ทำให้ผมรู้ว่ายังมีกลุ่มคนที่ช่วยกันรณรงค์และให้ความรู้จนกระทั่งวันนี้พวกเราสามารถก้าวข้ามยุคของเครื่องยนต์สองจังหวะที่แม้แต่ประเทศผู้ผลิตคิดค้นเทคโนโลยีเองยังไม่อยากได้ แต่มาบิดเบือนความจริงด้วยอ้างถึงพละกำลังเครื่องยนต์ที่เหนือกว่า แรงกว่า ให้พวกเราคนไทยใช้กันเป็นสิบๆปี โดยที่กว่าที่เราจะก้าวข้ามกลุ่มหมอกควันสีขาวมาเป็น “เครื่องยนต์สี่จังหวะในวันนี้”  ต้องขอบคุณทั้งผู้แต่งและกลุ่มคนรุ่นก่อนที่มีวิสัยทัศน์ที่ช่วยกันผลักดันจนกระทั่งออกมาเป็น “กฎหมายที่ดีบางข้อในวันนี้” เนื้อเรื่องที่แต่งขึ้นยังเป็นแรงบันดาลใจที่ยังคงทำให้รักในการขับขี่ และทำให้ตัวผมรู้ว่าจุดประสงค์จริงๆในการขับขี่เจ้าสองล้อนี้ ว่าผมจะขี่มันไปเพื่ออะไร(ในเมื่อรถยนต์ก็มีขับ)  ทำให้ผมรู้สึกว่าอยากขับขี่ให้ถูกต้องตามกฎจราจรเพื่อที่จะได้มีชีวิตอยู่กับมันไปนานๆ (แต่มีกฎจราจรอีกหลายข้อที่ไม่เห็นด้วยอย่างแรง พร้อมที่จะทำผิดและถ้าอยากจับก็จับ พร้อมจะจ่ายค่าปรับ) และอยากให้คนโตในเมืองรักและเข้าใจในชาวสองล้อเหมือน น้าชาติ (พลเอกชาติชาย ชุณหะวัณ) อดีตนายกรัฐมนตรี
                     ผมอยากเป็นสมาชิกในกลุ่ม “กอดลมไว้อย่าหงอย” เพราะว่าผองเพื่อนในจินตนาการของผู้แต่งทำให้ผมรู้ว่าผมจะใช้ชีวิตแบบ “เนื้อหุ้มเหล็กไปเพื่ออะไร” และ “จะขับขี่มันไปให้ไกลสักแค่ไหนถึงจะพอ” คำตอบของผมที่จะบอกทุกคนคือ “เพื่อมิตรภาพ และไกลเท่าที่มิตรภาพจะไปถึง” ผมขออนุญาติ น้าดำรงค์ อารีกุล เผยแพร่เนื้อเรื่องบางตอน ให้ “ชาวเนื้อหุ้มเหล็ก” ได้อ่านและมีความรู้สึกร่วมกันนะครับ ยังไงถ้าน้าดำรงค์จะพิมพ์ออกมาขายอีกเอาให้ครบชุดนะครับ ผมว่ายังมีคนอีกมากที่อยากอ่าน, อยากเก็บสะสมไว้และอยากเป็นสมาชิกในกลุ่ม “กอดลมไว้อย่าหงอย” ผมมาจากยุคของ HD(HONDA)อีแต๋ว นันทิดา (ทำไมถึงเรียกชื่อนี้ติดตามกันดูนะครับ) จนวันนี้ถึงยุค HD(HARLEY) เฟื่องฟู น้องน้องบางคนอาจจะไม่รู้จัก ยังไงเพื่อนเพื่อนช่วยกันแชร์ความหลังบ้างนะครับ ส่วนคำตอบของพี่น้องผองเพื่อนจะมีอะไรกันอีกบ้าง แชร์ความรู้สึกออกมาอ่านกันบ้างนะครับ. อ้อผมชื่อ พัฒ ครับทักทายกันบ้างนะครับ!!

[PhatZ]

 number1 number1 number1





 

[Ra]

 ;Dผมมีเก็บไว้เกือบทุกเล่มเลย ชอบมาก

[AAA]

น่าสนใจครับ......จะรออ่านครับคุณพัด number1 pray

[Independence]

รอดูด้วยคนครับ number1

[ป๊อป-PUSHROD]

นึกถึงความ สุข ความสนุก ทุกครั้งที่ได้อ่าน ตั้งแต่พิมพ์เป็นตอน ๆ ใน หนังสือการ์ตูนขายหัวเราะ จนมารวมเล่ม ก็ต้องซื้อมาอ่านจนได้ครับ อยู๋บ้าง หายไปบ้างตามกาลเวลา  ถ้าคุณพัฒน์ นำมาให้อ่านกันอย่างนี้  เป็นพระคุณอย่างสูงครับ คิดถึง หมง หงจินเป่า , น้าเสี้ยม หน้าพระลาน , มีน ทองฉาน , สันต์ บุษบง , สองพี่น้อง พี่อ้อด ใจเรี่ยม พิชาน , น้าซองแฝด , วรุฒ , ฟูเฟื่อง ,เค้าท์ คงคา  โอ้ยยยย   อดใจรอ แทบไม่ไหวครับ   thumbsup thumbsup thumbsup

[sibtid2004]

  กอดลมไว้อย่าให้หงอย ตอนแรกก็คุ้นๆมาก เหมือนเคยรู้จักวลีประโยคนี้ที่ไหน นั่งอ่านไปเรื่อยๆก็ให้ได้นึกถึงอดีตที่เคยอ่านขายหัวเราะ ขอบคุณมากครับ หวังว่าพี่คงจะนำเสนอให้ได้ครบทุกตอนนะครับ รอติดตามอ่านอยู่ ฮิๆ อ้อ อีกอยางอยากรบกวนถามพี่ว่าพี่โหลดมาจากเวปไหนครับ พอดีว่าผมตามหาหนังสือเก่าอยู่เล่มหนึ่งไปตามหาที่ร้านหนังสือเขาบอกว่าเลิกตีพิมพ์แล้วเผื่อว่าจะหาได้ในเวป ชื่อเรื่องว่า ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อนพอแตกใบอ่อนเป็นมะลิลาครับ หากใครสนใจหาอ่านได้นะครับตลกมากเหมือนกัน หรือถ้าใครมีในครอบครองรบกวนเผื่อแผ่ผมบ้างครับ ตามหามานานมาก  headbang thumbsup worship

[PhatZ]

นึกถึงความ สุข ความสนุก ทุกครั้งที่ได้อ่าน ตั้งแต่พิมพ์เป็นตอน ๆ ใน หนังสือการ์ตูนขายหัวเราะ จนมารวมเล่ม ก็ต้องซื้อมาอ่านจนได้ครับ อยู๋บ้าง หายไปบ้างตามกาลเวลา  ถ้าคุณพัฒน์ นำมาให้อ่านกันอย่างนี้  เป็นพระคุณอย่างสูงครับ คิดถึง หมง หงจินเป่า , น้าเสี้ยม หน้าพระลาน , มีน ทองฉาน , สันต์ บุษบง , สองพี่น้อง พี่อ้อด ใจเรี่ยม พิชาน , น้าซองแฝด , วรุฒ , ฟูเฟื่อง ,เค้าท์ คงคา  โอ้ยยยย   อดใจรอ แทบไม่ไหวครับ   thumbsup thumbsup thumbsup

number1 number1ผมจะทยอยลงไปเรื่อยเรื่อยนะครับ เนื่องด้วยต้องถ่ายบ้าง สแกนบ้างแล้วแต่จังหวะจากหนังสือ และขออนุญาติ ลบเนื้อเรื่องในช่วงแรกแรกหลังจากผ่านไปสักสองสามวันนะครับ เพื่อเป็นการเผยแพร่ให้สิ่งดีดีในหนังสือของ น้าดำรงค์ อารีย์กุลและผมคิดว่าเหมาะกับพวกเราที่หลงใหลใน "ม้าเหล็ก" เหมือนกันและเพื่อจะได้มีแรงกระตุ้นให้จัดพิมพ์ขึ้นมาอีกเพราะผมอยากซื้อเก็บไว้อีกสักชุดนะครับมันหาไม่ไ้ด้แล้วอะครับเนื้อเรื่องที่เกี่ยวกับชีวิตบนอานมอเตอร์ไซด์นะครับ number1 number1

[เuตsu้อย ศิษย์-HD]

ตอนนี้ยังมีหนังสือขายอยู่ไหมหนอ 

สนุกจริง ๆ ครับ รอติดตาม  worship  thumbsup

[Ake-HotMan]

เมื่อก่อนเคยติดตามอ่านในขายหัวเราะ...ดีใจมากครับที่ได้กลับมาอ่านอีกครั้ง......

[RBY]

อ่านแล้วคิดถึงวัยห่ามๆทำอะไรไม่คิด ขี่ Suzuki FR80...ปาดเบาะ ใส่หางปลา ซิ่งกับเพื่อนๆ ..............มาติดตามอ่านครับ.....

[kom]

 thumbsup thumbsupติดตามตอนต่อไป

[Lee HD]

ขอบคุณที่นำมาให้อ่านกันอีกครั้งครับ ไม่ได้เห็นมาหลายปี ยังนึกอยู่ว่าจะไปหามาอ่านอีกรอบนึง 

สมัยนั้น NSR150 เพิ่งออกมาเป็นครั้งแรก อย่างเท่ห์  ถ้าจำไม่ผิดซื้อมาคันละ 5 หมื่น.. NV400 เพิ่งจะคันละ 7.5 หมื่น..
ไปทิ้งโค้งแถวบ้านแบบ เวน การ์ดเนอร์.. สไลด์หลุดโค้งจนคนแถวนั้นต้องมาช่วยยก  stupidme boogie

อ่านแล้วนึกถึงตอนที่ไม่ต้องใส่หมวกกันน็อกขี่มอเตอร์ไซค์ครับ.. หยิบแว่นตาใส่แค่อย่างเดียวก็ซิ่งได้แล้ว 

[cops]

ขอบคุณที่นำมาให้อ่านกันอีกครั้งครับ ไม่ได้เห็นมาหลายปี ยังนึกอยู่ว่าจะไปหามาอ่านอีกรอบนึง 

สมัยนั้น NSR150 เพิ่งออกมาเป็นครั้งแรก อย่างเท่ห์  ถ้าจำไม่ผิดซื้อมาคันละ 5 หมื่น.. NV400 เพิ่งจะคันละ 7.5 หมื่น..
ไปทิ้งโค้งแถวบ้านแบบ เวน การ์ดเนอร์.. สไลด์หลุดโค้งจนคนแถวนั้นต้องมาช่วยยก  stupidme boogie

อ่านแล้วนึกถึงตอนที่ไม่ต้องใส่หมวกกันน็อกขี่มอเตอร์ไซค์ครับ.. หยิบแว่นตาใส่แค่อย่างเดียวก็ซิ่งได้แล้ว 

ลี่..คนเราถ้าเล่าถึงความหลังแสดงว่าเริ่มจะแก่แล้วนะ 555  headbang number1

[เหน่ง 100 ปี]

 thumbsup thumbsup thumbsup thumbsup thumbsupติดตามตอนต่อไป