ช่วยเล่าเหตุการณ์ให้ฟังหน่อยคับ รู้ว่าเกิดอุบัติเหตุแต่ไม่ทราบรายละเอียด pray police
เห็นด้วยกับพี่ฉ่องครับ จะได้เป็นอุทาหรณ์กับเพื่อนๆพี่ๆให้มีความระมัดระวังมากขึ้นครับ worship
ขอตอบแทนเพื่อนอีก 2 ท่านเผื่อเป็นประโยชน์บ้าง
เท่าที่ได้ทราบมาเบื้องต้นคุณกบออกรถตามพวกเราไป ประมาณ 9 โมงเช้า แต่มีรถกระบะกลับรถตัดหน้ากระทันหัน ดีที่ก่อนหน้านี้คุณกบเติมน้ำมันเสร็จ และกลับบ้านมาเปลี่ยนหมวกครึ่งใบเป็นเต็มใบ เลยไม่เป็นอะไรมาก เอ็นข้อเท้าขาดกำลังผ่าตัดโดยการส่องกล้อง ที่โรงพยาบาลนนทเวช
ผมกับคุณท้ง หลังจากทานอาหารที่ลำตะคองเสร็จ ออกตัวกันช้าหลุดขบวน เค้ากลับรถขึ้นไปเขายายเที่ยง เราหลุดไปทางสูงเนิน หลังจากหยุดโทรเช็คกัน ผมเห็นแฮนด์ผมขยับเอียงผิดปกติ จึงลองบิดกลับดู ปรากฏว่าน็อตยึดตุ๊กตาแฮนโหนหักทั้งสองข้าง (โชคดีที่ไม่หักตอนตามท้งที่เกือบ 170 ไม่เช่นนั้นคงไม่มีโอกาสได้มาตอบเพื่อนๆ (ลองเช็คแฮนด์ดูนะครับ)) คุณหนุ่มและคุณโด่งเอาตัวอย่างไปทำที่โรงกลึง
ใส่เสร็จขับกลับกรุงเทพฯกันประมาณ 2 ทุ่มครึ่ง ออกมาจากอ.สูงเนินประมาณ 4 กม.
ช่วงนั้นซ่อมถนนตลอดทาง ไม่มีไฟบอกสัญญาน ไม่มีไฟถนน ถนนเป็นหลุมตลอด มีแต่รถบรรทุกวิ่ง ใช้ไฟหน้ารถส่องถนนอย่างเดียว ปกติกลางวันคุณท้งจะนำผมแต่คราวนี้มืดคุณท้งบอกสายตาไม่ดีให้ผมนำ(เป็นผู้นำทางที่ห่วยมาก พาเพื่อนมาประสบอุบัติเหตุ)
ขับกันมาเลนนอกไม่เกิน 60 ผมเห็นว่าเลนกลางเปิดมีรถวิ่งอยู่ จึงชะลอรถและออกขวาเข้าเลนกลาง ความเร็วน่าจะเหลือประมาณ 40 เนื่องจากมืดมากมองไม่เห็นว่าไหล่ทางทรุดต่างระดับประมาณ 3-4 ซม. พอเลี้ยวออกล้อหน้าตกไหล่ทางรถเสียการทรงตัว รถผมเป็นรุ่นคลาสสิค ล้อหน้าใหญ่และผมตัวใหญ่ประคองตัวและเลี้ยวออกไปได้ แต่รถคุณท้งเป็นสตีดบ็อปล้อหน้าเล็ก ตัวท้งก็เล็กจึงหลุดลงไหล่ทาง ผมมองกระจกหลังเห็นรถคุณท้งม้วนไฟหน้าส่องลงพื้น วินาทีนั้นรู้ว่าต้องเกิดเหตุแน่นอน
มีรถที่พร้อมจะตามมาเหยียบตลอดเวลา ผมสไลด์รถทิ้งและรีบมาดูท้งพร้อมทั้งเอาโทรศัพท์มาเปิดหน้าจอ โบกไม่ให้รถเลี้ยวเข้ามา ระหว่างนั้นมีพี่ที่ขับรถ CRV ตามมา เอาโทรศัพท์ที่เป็นไฟฉายในตัวมายืนโบกแทน ผมจึงไปปลุกท้งอีกครั้ง ประมาณ 2 นาที ท้งฟื้น
ผมจึงไปโบกแทนและให้พี่เค้าถอย CRV มาขวางทางเข้าไว้
ระหว่างนั้นพี่เค้าเอาโทรศัพท์อีกเครื่องโทรแจ้ง 191 ไปด้วย และมีพี่ผู้หญิงที่มีเพื่อนอยู่ รพ.สูงเนินโทรแจ้งเพื่อนเค้าให้เอารถออกมา ตอนนั้นมีกระบะวิโก้ 4 ประตูเข้ามาปิดเลนกลางให้อีก ทราบตอนหลังว่าพี่เค้าขับ HD อยู่แถวสามพราน ไม่ถึง 10 นาทีรถพยาบาลและกู้ภัยมา เนื่องจากห่างจากโรงพยาบาลประมาณ 4 กม. ผมโทรหาคุณหนุ่มและคุณโด่ง ทั้ง 2 คน มาพอๆ กับหน่วยรถ ผมไม่รู้ว่าเหยียบกัมาเท่าไร (ได้ใจจริงๆ ทั้งที่เพิ่งรู้จักกัน)
หลังจากคุยกับบางท่าน อาจจะมีคำถามบ้างว่าทำไมต้องทิ้งรถ นานาจิตตังนะครับ
อาจจะมองว่าผมเว่อร์ สร้างภาพ แต่สำหรับผมแล้วเจออุบัติเหตุก็บ่อย ก็ได้แต่ช่วยคนอื่นจากนั้นก็ส่งต่อเจ้าหน้าที่ไป แต่นี่เป็นเพื่อนเราไม่ใช่คนอื่น
ถ้าวันนั้นผมห่วงรถ(ของนอกกายมันซ่อมได้) ค่อยๆเบรค จอดสนิทและกลับมาดูเพื่อน ระหว่างผมกับ 10 ล้อ ใครจะถึงคุณท้งก่อนกัน แค่ปลุกท้งจากที่สลบนอนคว่ำหน้าอยู่ หงายมาเลือดเต็มหน้า เพื่อนฟื้นมาตอนแรกจำอะไรไม่ได้เลยแม้กระทั่งผม มันยังติดตาอยู่และฝังอยู่ในสมอง แต่ถ้าค่อยๆเอาจอดรถและหันมาเห็นเพื่อนถูกรถที่ตามมาเหยียบ มันคงฝังไปทั้งชีวิตไม่มีวันลืมเลือน
ผมกระแทกพื้นด้วยความแรงไม่ต่างจากท้ง คางกระแทกพื้นเหมือนกัน ผมใส่การ์ดทั้งตัว หมวกเต็มใบ ท้งใส่หมวกครึ่งใบ และหมวกหลุดก่อนกระแทกพื้น ไม่มีการ์ด ผมช้ำทั้งตัวมีแผลนิดหน่อย แขนซ้ายยังใช้งานไม่ได้ ท้งคางเย็บ 7 เข็ม ฟันกระแทกลิ้น นิ้วแม่โป้งหัก แขนขาเขียวช้ำ ล่าสุดสแกนสมองแล้ว ปกติทุกอย่าง
ขอบคุณพี่ฉ่อง ชุมพรและคุณเอก อุดร มองว่าน่าจะเป็นประโยชน์กับคนอื่นเผื่อเจอสถานการณ์เดียวกัน ผมหวังว่าน่าจะเป็นประโยชน์เช่นกัน worship
+++++ ขอบคุณครับ สำหรับความห่วงใย ที่มีให้กัน +++++ (อ่าน 19149 ครั้ง)