ลับฟ้า....ปลายฝัน สุดถนน คนเดินทาง H-D Shangri-La

[โจ้ คนประหลาด]

หมู่กันหน่อย มาด้วยกัน



หรือจะเดี่ยวไม้พลอง




สมมุติ ตัวเองเป็นเจ้าชาย เอิ่มเสิ่นจิ๋ม กันไปเรื่อย แห่งนครจู๋สั่น ประเทศ มองกูเลีย นะ แพล๊บๆ

[โจ้ คนประหลาด]

รูปคนเยอะหน่อย บางทีไป ก็อยากมีรูป กรูมาแล้ว ทนเอาหน่อย

กว่าจะได้ท่านี้ ลมแทบจับ ไอ่นั้นก็หนุ่ม ไอ่นี่ก็แก่ โดดกันจบหอบ อากาศก็ไม่พอหายใจอยู่แร้ว ต้องโดดตามมันด้วย

[โจ้ คนประหลาด]

ภาพถนนไปต้าหลี่ ครับ เพลงจีนเดี๋ยวนี้เพราะมากด้วย

[โจ้ คนประหลาด]

ถ่ายรูปหมู่กันครับ



เดินลง แล้วครับ ถ่ายรูปเล่นไปเรื่อย



เดาว่า เป็น 18 อรหันต์ ทางจีนนี่เทพเจ้าเยอะพอกะอินเดียครับ เรียกยาก ศิลปะ อ่อนช้อยดีมาก ผมดูไม่เป็นหรอก แต่พอบอกความรู้สึกได้

[โจ้ คนประหลาด]

เก็บความทรงจำไว้ในรูปถ่าย ไม่ได้ขี่มาบ่อยๆนะ มาเครื่องหล่ะแป๊ปเดียว ขี่มานี่ ประวัติศาสตร์ในชีวิต เลยนะ

[โจ้ คนประหลาด]

บอกตามตรง ปลาคาร์ฟ หรือปลาทองนี่ เลี้ยงมันธรรมชาติ มันสวยมาก ถึงจะไม่มีสกุลรุนช่อง แต่เมื่ออยู่รวมกันเยอะๆ สวยดีครับ

[โจ้ คนประหลาด]

[โจ้ คนประหลาด]

จบภาพเซ็ทนี้ เดี๋ยวเราไปเดินเที่ยว ไนท์มาร์เก็ต เมืองต้าหลี่กันครับ อยู่หลังโรงแรมเอง เมืองจีนกว้างใหญ่ไพศาล เล็กของเขา เดินขาลากก็แล้วกัน ครับ





ว่าก็ว่าเหอะ ที่นี่สวยมากครับ ชอบ เพลินตาเพลินใจมากๆเลย วัดฉงเซิ่ง เมืองต้าหลี่ ขากลับ รถซิ่งตุ๊ก มารับเหมือนเดิม หายใจไม่ทั่วท้องเหมือนเดิมครับ ใครคิดว่าจะเดินขึ้น ต้องมีเวลา 1 วัน เต็มครับ อากาศ บาง มันเหนื่อยง่ายครับ

[โจ้ คนประหลาด]

กลับมาโรงแรมดีกว่าครับ จัดวันเกิด ให้ตุ่ยกะนี ทีมตรัง ด้วย เซอร์ไพรส์ วันเกิด ครับ ผู้จัดการทีม คนสวยจัดหาเค๊กมา



ไปเดินเล่น ที่ชอปปิ้งถนนคนเดิน ใหญ่ ยาวมาก เดินนิหน่อย ลมจะจับ ดมยาอยู่ แถวม้านั่งนั่นแหละ ดูสาวๆ ชาวจีน ครับ

[โจ้ คนประหลาด]

ร้านรวงก็จะออกสไตล์นี้แหละ ส่วนมาก ในหนังกำลังภายในคงจะเห็นอยู่ ผมไม่ได้ซื้ออาไรหรอก ไม่ใช่นักสะสม แล้ว ข้อสำคัญ เมียให้ตังไปพอกินขนม เท่านั้น



ชาวคณะ เขาเดินทนกัน เราไม่ไหว ขาไม่แข็ง แต่หัวเข่ายังแข็งเป๊ก ใช้การได้ดีมากๆๆ

[โจ้ คนประหลาด]

เขามีร้านอาหารประจำถิ่นด้วย ไม่กล้ากินหรอก ผักงามเกิ๊น กลัวปุ๋ยทำมะชาตินะครับ เมืองจีนขึ้นชื่อลือชามาก

[โจ้ คนประหลาด]

แล้วก็มี ผู้กล้า กล้าที่จะกิน อาหารพิ้นเมือง นั่นคือ กบภูเขา แล้วรากไม้ อาไรก็ไม่รุ ผมก็ได้แค่มองๆ สีสรรประหลาด คล้ายผัดน้ำพริกเผา นี่แหละ

ดูแล้วต้องใส่ หมาล่า แน่นอน

หมาล่าคือ เครื่องปรุง ของจีน ถ้าคนจีน ไม่ใส่ หมาล่า คือ ทำกับข้าวไม่อร่อย ไม่จี๊ดจ๊าดตาม สไตล์เขา

กินแล้ว ลิ้นจะชา ปากจะชา น้ำลายจะไหล ออกตามร่องปาก แปลกประหลาดมาก




มองแล้วก็กินแต่เบียร์อย่างเดียว คนจีนกินเบียร์แทนน้ำ กินข้าวก็กินเบียร์ เบียร์ รสชาติจืดๆหน่อย แต่ก็ กินแล้ว เดินเล่นได้ ไม่เอาเมา ครับ

พี่ๆ ก็บอกว่า กินเด่ะๆๆ มาแล้วต้องกิน

แต่ปากเรา ต้องมาจับขา ถ่างปาก ถึงจะกิน

ลองไปคำเล็กเหมือนกัน รสชาติประหลาดแท้

[โจ้ คนประหลาด]

รายการตอบรับ จากอาหารชุดนี้ ดีมากครับ

ไม่ได้นอนท้างคีน หน้าเหลืองเลยตอนเช้า

ใครไม่สนิทกะมัน ก็อย่าลองนะครับ

[โจ้ คนประหลาด]

เดี๋ยว เราไปที่ สุดปลายฟ้ากันนะครับ แชงกริล่า

วันนี้ กับสามสายพันธ์ ของเรา

ถ้ามีใจ ขี่ด้วยกันได้เสมอ ครับ

เร็วช้าไม่เกิน 10-20 นาที เท่านั้น เจอกันแน่

[โจ้ คนประหลาด]

คั่นจังหวะด้วย โปรแกรม หน้าหนาว ขาวสวย

เบื่อ ที่เก่า เวลาเดิม

เชิญที่นี่ครับ

ไม่เกี่ยงรถ ครับ แต่ขอให้เชื่อฟังกันบ้างครับ เท่านั้นครับ

ที่เตือนบางที คือว่า อยากให้ขี่จบทริป

ไปเที่ยวด้วยความสุข ไปได้ กลับถึง ไม่เป็นภาระ คนอื่น เท่านั้นครับ


081-555-3899 โจ้









ดาลัด เป็นเมืองในเวียดนาม ในจังหวัดลำดง ดาลัด ลักษณะภูมิประเทศตั้งอยู่บนที่สูง 1500 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล มีอากาศเย็น โดยมีอุณหภูมิเฉลี่ย 18 ถึง 25 องศาเซลเซียส อุณหภูมิสูงสุดที่เคยเกิดขึ้นใน ดาลัด คือ 27 องศาเซลเซียส และต่ำสุดคือ 6.5 องศาเซลเซียส ชาวฝรั่งเศสเริ่มต้นในการสร้างเมืองนี้ในปี พ.ศ. 2453 หลังจาก Yersin สำรวจที่ดินผืนนี้ ชาวฝรั่งเศสสร้างวิลล่าหลายโรงแรมรีสอร์ท รอบเมืองในหุบเขามี ทะเลสาบ, น้ำตก, มหาวิทยาลัยดาลัด, สถาบันทหาร สนามบิน ตั้งอยู่ 24 กม. ทางทิศใต้ของเมือง ในปัจจุบันดาลัดเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่ใหญ่ที่สุดในเวียดนาม ประชากร 206,105 คน (พ.ศ. 2553), 185,509 คนที่อาศัยอยู่ในเมือง เมืองมีพื้นที่ 393.29 กม.



เย็นชื่นใจครับ 7 องศา แต่งหล่อหน้าหนาวกันครับ


ดาลัด เมืองแห่งดอกไม้
ดาลัด ตั้งอยู่ในตลาดลามดง ทางภาคใต้ตอนบนของเวียดนาม ชื่อ ดาลัด มาจากคำ 2 คำ คือ ดา หมายถึง แหล่งกำเนิดหรือแม่น้ำกามลี ส่วนคำว่า ลัด เป็นชื่อของชนกลุ่มน้อยเผ่าหนึ่งที่อาศัยอยู่ที่นี่ เมืองแห่งนี้ตั้งอยู่ท่ามกลางขุนเขา ปกคลุมไปด้วยทิวสน ทะเลสาบ และป่าไม้บนที่ราบสูงลามเวียต ถัดจากแม่น้ำกาม นับเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่โรแมนติค ของเวียดนาม และได้รับการขนานนามว่าเป็นเมืองแห่งฤดูใบไม้ผลิชั่วนิรันดร์ จากความงดงามและเงียบสงบ ทำให้ครั้งหนึ่งชนชั้นปกครองชาวฝรั่งเศสเคยคิดจะสร้างให้เป็นเมืองหลวงของ สมาพันธรัฐอินโดจีนที่เป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส ในตอนปลายศตวรรษที่ 19 แต่หลังจากสำรวจพื้นที่แล้วก็ไม่ได้จัดตั้งขึ้น แต่สร้างใหม่เป็นศูนย์วิจัยทางการเกษตรและอุตุนิยมวิทยาขึ้นที่นี่