ข้อแตกต่าง ก็มีพอสมควร
โดยรวมคุณหมีตอบไปเกือบหมดแล้ว แต่ขอขยายความนิดครับ
ฮาเลย์จะไม่มียางกันกระชากที่ดุมล้อหลังเหมือนรถญี่ปุ่น เวลาเข้าเกียร์
รถจะกระตุก กระชาก สายพานที่มีคุณสมบัติให้ตัวได้จึงเป็นตัวซับแรง
แทนยางกันกระชาก เวลาออกตัวจึงนุ่มนวล เสียงเงียบ
โซ่จะได้ความรู้สึกดิบ มันส์แต่ความนุ่มนวลลดไปแยะมากๆ
แต่ข้อด้อยก็พอมี การบำรุงรักษาของสายพานน้อยกว่าโซ่ แต่ต้องระวัง
อย่าเปลือยสายพาน บังสายพานทำหน้าที่กันไม่ให้เศษหินเข้าไปในร่อง
ฟันสายพาน ถ้าสายพานเริ่มหมดสภาพ + มีหินเข้าไปขัดในร่อง เมื่อสายพาน
+หิน เข้าไปอัดกันกับพูลเล่ย์ โอกาสที่สายพานขาดเป็นไปได้สูง
ถ้าขาดตอนเดินทางไกล ออกต่างจังหวัดก็งานใหญ่เข้าครับ เพราะต้องยก
สถานเดียว
ในจุดนี้ข้อเด่นของโซ่ ก็จะโผล่ออกมาทันที เพราะถ้าโซ่ขาดเราสามารถ
เปลี่ยนโซ่ได้ง่ายๆ โดยไม่ต้องเปิดชุดไพมารี่ (พวกบิ๊กทวิน) แต่สายพาน
สต๊อค ต้องเปิดชุดไพมารี่อย่างเดียวถึงจะเปลี่ยนสายพานได้ ซึ่งก็รู้ๆกันอยู่
ว่าเปิดชุดไพมารี่ต้องใช้เครื่องมือเยอะ คงทำกันเองระหว่างทางไม่ได้
แต่โซ่ทำได้ +หาโซ่ได้ง่ายตามร้านอะไหล่มอไซค์ทั่วไป
ชุดโซ่ สเตอร์ ถ้าใช้โซ่ยี่ห้อดีๆพวก EK,RK ราคาก็3-5 พัน สเตอร์สต๊อค
หรือของอ๊าฟเตอร์มาเก็ตยี่ห้อดีๆ ชุดนึงก็4-6 พัน ราคารวมก็หมื่นถึงหมื่นนิดๆ
แต่ถ้าใช้โซ่-สเตอร์ยี่ห้อรองลงมา ราคาก็ถูกลงตามเกรด
สอตเอร์แต่งสวยๆก็เยอะ มากมายหลายยี่ห้อ หลายราคาตามกำลังทรัพย์
แต่ผมเงินน้อยจึงเลือกใช้แค่โซ่ ตราพระอาทิตย์+สเตอร์ไต้หวัน ใช้มากว่า
3-4หมื่นโลก็ยังไม่เกิดปัญหาอะไรนะครับ
เมื่อก่อนที่ยังเป็นสายพาน

หลังจากที่เปลี่ยนมาใช้โซ่-สเตอร์