ครั้งแรกกับการหลงรักในชีวิตสองล้อ
....เราจำได้นะว่า กาลครั้งหนึงนานมาแล้วตอนเราเด็กๆ.เราได้เห็นขบวนรถขององค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว มีรถนำขบวนเป็นมอเตอร์ไซค์เท่ๆ (ตอนนั้นยังไม่รู้หลอกว่า hd มันเป็นยังใง)..นำหน้า..ขบวน..ของพระองค์ท่านผ่านไป มันติดตาผมมาจนทุกวันนี้ ไม่รู้ยังใงนะ ผมเริ่มหลงรักและประทับใจที่สุดตั้งแต่ครั้งกระนั้นมา..นึกในใจ..ทำมัยมัน เท่ห์อย่างงี้ (วะ) นั่นคือประสพการณ์ครั้งแรกที่ผมประทับใจ แล้วต่อมาก็ไม่รู้ว่าทำไมหนอ เราถึงได้ชอบดูเค้าแข่งมอเตอร์ไซค์ทางเรียบแบบเร็วๆกัน (ในสนามนะ) แต่บนถนนหลวงก็มีบ้างนะแต่กลัวมากกว่าชอบ และแล้ววันหนึ่ง อาการของโรคนี้มันก็หนักมากขึ้นเรื่อยๆโรคพิษสองล้อเริ่มออกอาการขึ้นสมอง ถ้าผมมองเห็นหรือได้ยินเสียง big bike เท่ๆวิ่งตามท้องถนนละก็ ต้องทำหน้าทำตาเหลียวหน้าเหลียวหลัง สอดส่องสายตาเฝ้ามองตามหาตลอด คืออะไรนะ รุ่นใหน ยี่ห้ออะไร ใครเป็นคนขับ..(ตั้งคำถามอยู่ในใจ) ถ้ามีกล้องอยู่ในมือละก็มักจะแอบถ่ายทันที บางครั้งแอบจินตานาการไปว่า ขอเล่นบทเป็นพระเอกที่ชื่อหลิวเตอะหัวสักทีเถอะ จะได้ขับรถมอไซด์มีสาวๆที่เรารักนั่งซ้อนท้ายไปด้วยสักครั้งได้ปะ...เอาแบบในหนังเรื่องผู้หญิงข้าใครอย่าแตะนะ..เฮ้ยย..เท่สุดๆแบบในใจเลย.และแล้ว วันนี้ผมก็ได้มาเป็นอย่างที่ใจเราต้องการ ผมได้เป็นคนสองล้อขี่มอไซด์ที่สมบูรณ์แบบ ผมได้สั่งสมประสพการณ์บนท้องถนนไปในๆทุกทิศของดินแดนไทย ผมเดินทางไปในทุกที่ ผมมีเพื่อนที่รู้ใจในแบบเดียวกัน มาทำทุกอย่างตามที่ใจเราต้องการ การที่ผมหลงรักในชีวิตสองล้อจากใจจริง ใช่สิ นี่แหละนะ สิ่งที่เราค้นหามาตลอดทั้งชีวิตตั้งแต่วัยเยาว์(ผมบอกกับตัวเองตลอดมา)และแล้วเราก็ค้นพบว่านี่แหละใช่เลย แต่ในบางคร้งเราอาจจะแอบคิดทบทวนไปว่าสิ่งที่เราได้คิดไปถูกหรือคิดผิดกันแน่นะ เพราะดันไปมีหลายสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตมาทำให้ใขว้แขว ก็พี่เล่นมาบอกกันกับเราว่า แบบนี้มันเนื้อหุ้มเหล็กนะ แดดออกก็ร้อน ฝนตกก็เปียก อันตราย ทำไมไม่ไปนั่งรถมีแอร์เย็นๆ ไอ้เราก็เคลิ้มตาม แต่ก็สะดุด..มันจะใช่แน่เหรอ..เราถามตัวเองทุกครั้ง อะอ่า...แต่สุดท้ายเราก็กลับมาลงตัวอย่างเดิมๆ ก็คือคำตอบว่า ใช่แล้วนี่แหละที่ใจตูต้องการ หลายๆครั้งทีไม่มีใครเข้าใจ หลายๆหนที่ไม่มีคนเห็นด้วย แต่ก้ชั่งเถอะยังใงเราก็คือตัวเรา รักและชอบที่จะอยู่ในชีวิตเช่นนี้ตลอดไป ความสุขอยู่ที่ตรงนี้ชัดเจน..คำตอบก็คือ ชีวิตของคนสองล้อ นั่นเอง
ชีวิตบนเส้นทางกับตำนานอันแสนไกล พวกเราคนบนหลังอานแมงกะไซ
ฝ่า แดด ลม ฝน มากมายซักเพียงไร ไม่มีผ้าห่มผืนใดอบอุ่นเท่าน้ำใจคน
ครั้งแรกกับการหลงรักในชีวิตสองล้อ (อ่าน 2090 ครั้ง)