5
« เมื่อ: กันยายน 28, 2009, 01:34:23 AM »
ผมเป็นเด็กอายุ20ต้นๆคับพี่พี่ ผมชอบมอเตอร์ไซค์มาตั้งแต่เด็กๆ คุณพ่อผมเคยทำงานรับออดเดอร์จากฝรั่งแล้วหารถในบ้านเรา
ส่งไปให้ลูกค้าที่ต่างประเทศ แต่ตอนนี้พ่อเลิกทำไปนานแล้ว พ่อเคยบอกว่าเคยซื้อตั้งแต่ ducati 2แรงครึ่ง คันละ6พัน ..BMW
R27คันละ8-9พัน มันก็เกือบ20ปีแล้วแหละคับ พ่อผมสนิทกับลูกค้าขนาดว่าลูกค้าให้รถคันนึง มันคือTriumph thunderbirdคับ
จุดหักเหมันอยู่ที่คุณแม่ผมคับ รถ กับ แม่ พ่อจะเลือกอะไร พ่อผมก็ต้องเลือกแม่ แน่นอนอยู่แล้ว ก็ขอบคุณที่พ่อเลือกแม่ ไม่งั้นคง
ไม่มีผม ผมได้เห็นรถมากมายหลายยี่ห้อเปลี่ยนสลับไปมามากมายที่บ้านของผมเองตอนเด็กๆ ทำให้ผมมีความรู้สึกผูกพันธ์กับ
รถมอเตอร์ไซค์มากๆเพราะทุกครั้งที่พ่อกลับมาพ่อจะพาผมซ้อนแล้วไปขี่เล่น มีช่วงตอนอายุ14ผมอยากได้เวสป้ามากก็พยายาม
เก็บตังค์แต่ก็ไม่เคยได้มีโอกาส จนถึงทุกวันนี้ผมก็ยังไม่มีโอกาสได้มีเวสป้าเป็นของตัวเอง ผมมีโปสเตอร์เวสป้าในห้อง เหตุผลที่
ผมยังติดมันไว้ที่ฝาห้องเพราะเตือนสติตัวเองให้จดจำความรู้สึกว่าเวลาอยากได้อะไรแล้วมันไม่ได้ มันรู้สึกยังไง.... พอผมเริ่มโต
ซัก17-18พอมีตังค์เก็บ ผมก็เริ่มเก็บตังค์หารถที่ตัวเองพอจะมีปัญญาเอาตังค์ไปซื้อมาใช้ได้ ก็ไล่ตั้งแต่90cc ไปเรื่อยแหละคับ แต่ประเด็น
มันคือผมต้องคอยหลบๆซ่อนๆตลอด เพราะแม่ไม่อยากให้ขี่เลย ก็ต้องจอดบ้านเพื่อนมั่ง แถวบ้านมั่ง ต้องไปหาซื้อกุญแจมาล๊อค
กับต้นหูกวางแถวบ้าน เพราะกลัวรถหาย คันสุดทท้ายที่ผมจบไปก่อนหน้านี้3ปีคือGixer K3 จิงๆแล้วผมไม่มีปัญญาซื้อหรอก
คับ มีรุ่นพี่คนนึงเค้ารวย เค้ามาฝากไว้เพราะเค้าต้องไปเรียนต่อ ที่ผมบอกว่าจบ เพราะคือ ผมแอบแม่ ขี่ไปเชียงใหม่กับรุ่นพี่ๆที่เค้า
ขี่กัน แล้วผมประสบอุบัติเหตุ ทำให้ความแตก แล้วแม่ก็รู้ว่าผมแอบมาตลอด ผมเห็นน้ำตาแม่แล้วผมใจแทบขาดเลยคับพี่ๆ แต่มัน
ไมได้ทำให้ความชอบในมอเตอร์ไซค์ของผมน้องลงเลย ตอนเจ็บตัวนึกว่าพ่อจะด่า พ่อถามแค่ว่าทำไมถึงคว่ำ ผมก็บอกว่าผม
ขับมาเร็วตอนทิ้งโค้งที่ลำปางตลากกาดทุ่งเกวียนมันมีรถพื้นที่สวนมาเลยต้องทิ้งรถไม่งั้นผมก็ตายไปแล้ว แล้วพ่อก็ทำหน้าเซ็งๆ
แล้วจากนั้นก็ไม่มีอะเกิดขึ้น เห็นได้ชัดเจนว่าพ่อคงเข้าใจความรู้สึก เพราะพ่อคงเคยผ่านมาแล้ว ผมเลยหยุดยาวไปเลย4-5ปี
ตั้งใจเรียนหนังสือให้จบอย่างเดียว แต่ก็มีแอบไปขับของคนนู้นคนนี้บ้าง แต่ก็อย่างว่าแหละคับ รถคนอื่น มันจับได้ไม่เต็มมือ
ตอนนี้ผมเรียนจะจบแล้วคับเหลือแต่เทอมเดียว ผมคุยกับพ่อกับแม่เรียบร้อยแล้วว่าผมจะซื้อให้ได้ถ้าเรียนจบ เพราะแม่เคยบอกว่า
เรียนจบอยากทำไรก็ทำ คนที่หน้าบานคือพ่อผม พ่อผมรอโอกาสนี้มาตลอดเพราะพ่อจะได้ซื้อของพ่อมั่ง เพราะผมจำได้ว่าเวลา
หน้าหนาว พ่อก็บอกแม่ว่าไปประชุมต่างจังหวดบ่อยๆ แต่ผมก็รู้ ว่าพ่อไปขี่ฮาเลย์ออกทริปกับเพื่อน พ่อก็กลับมาเล่าให้ฟังทุกที
แต่บางทีก็พาแม่ไปด้วย จิงๆแล้วผมว่าแม่ผชอบมากๆแต่ว่าโอกาสมันน้อยที่จะให้มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
ผมอยากจะถามพี่ๆผู้มากประสบการ์ณว่า ผมมีเงินอยู่150.000บาท ผมพอจะซื้อ สปอตเตอร์ซักคันในช่วงปี98-02ได้มั๊ยคับ เรื่อง
ทะเบียนผมไม่สนใจ คือผมไม่อยากขี่รถญี่ปุ่นแล้วประวัติไม่ค่อยดี กับฮาเลย์ก็ไม่ใช่ว่าจะดีคับ ผมเคยแอบเอาRoad kingของพ่อ
ออกไปขี่ตอนผมอายุแค่14 แต่อย่าเรียกว่าเอาออกไปขี่เลยคับ เพราะผมแค่เอาขาตั้งขึ้น รถมันก็ล้ม แล้วสีมันก็ถลอก พ่อไม่คุย
กับผมเป็นเดือนๆเลย รคคันนั้นขายไปแล้วคับ เพราะปัจจัยหลายๆอย่าง ทั้งทางเศรษฐกิจก็ดีอะไรก็ดี ทำให้บ้านเราต้องการเงิน
สดมากกว่ารถคันนั้น พ่อผมก็เศร้าอยู่นานและคิดว่ายังเศร้าถึงทุกวันนี้ เพราะทุกครั้งที่เห็นฮาเลย์สวยๆขับผ่านหน้าพ่อทีไร ผมเห็น
สายตาพ่อแล้วผมอยากร้องไห้ ผมสาบานกับตัวเองไว้ว่า ซักวันผมจะซื้อให้พ่อขี่ แต่ก็ยังไม่รู้หรอกคับว่าอีกนานเท่าไหร่ ถึงตอน
นั้นเค้าอาจจะไปขับยานอวกศกันหมดแล้ว
ผมต้องขออภัยที่ระบายความในใจซะยาวเหยีด แต่ทั้งหมดมันคือเรื่องจิงคับพี่ๆ มีบ่อยครั้งที่ผมอยากได้มอเตอร์ไซค์จนน้ำตามัน
ไหล ไม่เคยมีซักวันที่ผมเห็นภาพตัวผมเองนั่งคร่อมอยู่บนฮาเลย์เดวิสินแล้วมีแม่ซ้อนอยู่ที่เบาะหลัง ไม่ผ่านเข้ามาในหัวผม
ขอความกรุณาพี่ๆผู้มีประสบการ์ณมีความรู้ ชี้ทางสว่งให้ผมทีคับ ขอบคุณครับ....
แสดงกระทู้
