Harley Davidson Playground Forum
General Talk => Relax Talk => ข้อความที่เริ่มโดย: yogy ที่ กุมภาพันธ์ 24, 2012, 01:31:57 PM
-
(http://image.ohozaa.com/i/5a3/c752CY.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/vUneb9oJrpwDX4Q0)
เช้าวันนึงในวันที่อากาศหนาวของเดือนมกราคม ที่สถานีรถไฟฟ้าใต้ดินที่เมืองวอชิงตัน ดีซี ในชั่วโมงเร่งด่วน ขณะที่ทุกคนรีบไปทำงาน มีชายคนหนึ่งวางสัมภาระลงและเริ่มเล่นไวโอลิน บทประพันธ์ของบาค เป็นเวลา 45นาที มีผู้คนผ่านไปมาประมาณ 1,100 คน
3 นาทีผ่านไปมีชายวัยกลางคนสังเกตุเห็นนักไวโอลิน เขาชะลอฝีเท้า และก็รีบเดินต่อไป
อีกนาทีนึงต่อมา เขาได้รับเงินดอลล่าร์แรก จากผู้หญิงคนนึงที่ให้เงินโดยไม่หยุดเดิน แล้วก็เลยจากไป
ไม่กี่นาทีต่อมาชายคนนึง เอนหลังพิงกำแพงดูการแสดงของนักไวโอลิน แต่ก็ไม่วายมองนาฬิกาแล้วก็ออกเดินต่อ
คนที่ตั้งใจดูมากที่สุด ดูจะเป็นเด็กน้อยอายุ 3 ขวบ แต่แม่ก็พยายามบังคับให้หนูน้อยเดินต่อ และดูเหมือนเด็กๆทุกคนก็จะชอบดู แต่โดนพ่อแม่ บังคับให้รีบเดินต่อเหมือนกัน
ตลอดระยะเวลาการแสดง 45 นาที มีเพียงคนที่หยุดดู และใช้เวลา มีคนให้เงินวณิพก 20 คน เป็นจำนวน 32ดอลล่าร์ เมื่อการแสดงจบลง ความเงียบงันก็เข้าแทนที่ ไม่มีใครรู้ว่าการแสดงจบแล้ว ไม่มีเสียงปรบมือ เหมือนไม่มีใครรับรู้เลยว่าเคยมีการแสดงเกิดขึ้น
ไม่มีใครรู้ว่านักไวโอลินคนนั้นคือ โจชัว เบล (Joshua Bell) หนึ่งในนักไวโอลินที่เก่งที่สุดในโลก เขาเลือกเล่นเพลงที่เป็นบทประพันธ์ที่ยากและไพเราะที่สุดบทหนึ่ง ด้วยไวโอลินราคากว่า 100ล้านบาท
2 วันก่อนหน้าที่เขาจะมาแสดงในรถไฟฟ้าใต้ดิน บัตรคอนเสิร์ตที่บอสตันของเขาขายเกลี้ยงในพริบตา ที่ราคาบัตรเฉลี่ยตกใบละ 3,500 บาท และเพลงที่เล่นวันนี้ก็เป็นเพลงเดียวกับในคอนเสิร์ตที่บอสตัน
นี่คือเรื่องจริงที่เป็นการทดลองของหนังสือพิมพ์ชื่อดัง The Washington Post เพื่อทดสอบ การรับรู้ การจัดลำดับความสำคัญ ของผู้คน คำถามที่ถูกตั้งขึ้นมาเพื่อทดสอบคือ: ในสภาพแวดล้อมทั่วไป ในช่วงเวลาที่ทุกคนรีบเร่ง เราเห็นความงามมั้ย? เราจะหยุดเพื่อชื่นชมสิ่งที่สวยงามหรือไม่ เราจะเห็นสิ่งมหัศจรรย์ในที่ๆเราไม่คาดคิดหรือไม่
หรืคำตอบของการทดลองนี้อาจจะเป็น:
ถ้าเราไม่มีเวลาหยุดเพื่อฟังนักดนตรีระดับโลก เล่นหนึ่งในบทประพันธ์เพลงที่ดีที่สุดในประวัติศาสตร์ จากเครื่องดนตรีชั้นเยี่ยมแล้วล่ะก็.. จะมีอีกซักกี่อย่างแล้วหนอในชีวิต..ที่เราได้พลาดไป
ชมวิดีโอการแสดงในวันนั้นของ Joshu Bell ที่นี่
-
สุดยอดมากครับ. worship
-
สวดยวด เล่นมานานยังไม่เท่าขี้เล็บพี่เลย555 ;D
-
worship worship worship
-
แค่คนละกลุ่มเป้าหมายเท่านั้น ;D ต่อให้เก่งแค่ไหนก็เหอะ :-\
-
thumbsup
-
มันผิดกลุ่มเป้าหมายไปเยอะ...ลองให้แกไปยืนเล่นหน้าพิพิธภัณท์หรือหน้าโรงละครสิครับ...น่าจะเห็นอีกภาพนึง
ลำดับความสำคัญของผู้คนที่รีบเร่งจะเดินทางนั้นคงไม่แปลกที่เขาจะไม่ใส่ใจกับเสียงเพลงนะครับ และไวโอลินนั้นไม่ใช่ใครๆก็ฟังกัน มันมีกลุ่มเฉพาะ
ลองเปลี่ยนเป็นครอบครัวแบรดพิทยืนกินไอติมแบบไม่มีการ์ดดูดิ...
-
แค่คนละกลุ่มเป้าหมายเท่านั้น ;D ต่อให้เก่งแค่ไหนก็เหอะ :-\
มันผิดกลุ่มเป้าหมายไปเยอะ...ลองให้แกไปยืนเล่นหน้าพิพิธภัณท์หรือหน้าโรงละครสิครับ...น่าจะเห็นอีกภาพนึง
ลำดับความสำคัญของผู้คนที่รีบเร่งจะเดินทางนั้นคงไม่แปลกที่เขาจะไม่ใส่ใจกับเสียงเพลงนะครับ และไวโอลินนั้นไม่ใช่ใครๆก็ฟังกัน มันมีกลุ่มเฉพาะ
ลองเปลี่ยนเป็นครอบครัวแบรดพิทยืนกินไอติมแบบไม่มีการ์ดดูดิ...
อ่านให้จบครับ ว่าเขาสื่อถึงอะไร ถ้าสื่อถึงกลุ่มเป้าหมายไม่ต้องรอให้เขาเล่นหรอกครับ แค่เห็นหน้าคนก็เต็มแล้ว เขาถึงได้ไปลองกับคนล่ะกลุ่มเป้าหมายอย่างไงครับ ถ้าอ่านไม่เข้าเดียวผมจะเน้นหัวข้อสำคัญให้อีกรอบครับ
นี่คือเรื่องจริงที่เป็นการทดลองของหนังสือพิมพ์ชื่อดัง The Washington Post เพื่อทดสอบ การรับรู้ การจัดลำดับความสำคัญ ของผู้คน คำถามที่ถูกตั้งขึ้นมาเพื่อทดสอบคือ: ในสภาพแวดล้อมทั่วไป ในช่วงเวลาที่ทุกคนรีบเร่ง เราเห็นความงามมั้ย? เราจะหยุดเพื่อชื่นชมสิ่งที่สวยงามหรือไม่ เราจะเห็นสิ่งมหัศจรรย์ในที่ๆเราไม่คาดคิดหรือไม่
มันเป็นเนื้อเรื่องเชิงเปรียบเทียบครับ ว่าคนเราทุกวันนี้พลาดอะไรดีๆไป เพราะความรีบเร่งไปหรือปล่าว ที่เหลือก็คิดเอาเองนะครับ
;D ;D ;D ;D ;D ;D
-
thumbsup thumbsup thumbsup