Harley Davidson Playground Forum
General Talk => Relax Talk => ข้อความที่เริ่มโดย: Touche' SBC ที่ มกราคม 27, 2011, 12:09:08 AM
-
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีมาแล้วครับ และเคยได้เขียนเป็นบทความลงในนิตยสารฉบับหนึ่งในบ้านเรา (ขออนุญาตไม่กล่าวถึงชื่อนิตยสารเล่มนั้นนะครับ เกรงว่าจะไม่เหมาะสม)
ย้อนกลับมาอ่านทีไร ก็ยังรู้สึกสะเทือนใจเหมือนตอนอยู่ในเหตุการณ์นั้นทุกครั้ง
ยกมาทั้งดุ้น ไม่ตัดต่อดัดแปลง และไม่มีภาพให้ชมครับ
ผมเลือกที่จะไม่ถ่ายภาพทั้งๆที่กล้องพร้อมเลนส์ชุดใหญ่ที่สามารถถอย HD รุ่นเล็กสุดได้แน่ๆหนึ่งคัน วางอยู่บนโต๊ะใกล้มือ
เพราะผมคิดว่า ในบางครั้ง (บางครั้งนะครับ) ตัวอักษรก็สามารถบรรยายเหตุการณ์ได้ดีกว่าภาพถ่าย...........
บ่ายวานนี้....
ขณะที่ผมนั่งอยู่ในร้านกาแฟมีชื่อแห่งในเมืองกรุง กำลังปล่อยใจไปกับการลิ้มรสชาติของกาแฟถ้วยแพงในร้านตู้กระจก แอร์เย็นฉ่ำ
สายตาของผมก็พลันเหลือบไปเห็นแม่ลูกคู่หนึ่งหอบเครื่องเสียงพะรุงพะรัง มาหยุดพักอาศัยร่มเงาของตึกสูงใหญ่เพื่อหลบแดดบ่ายที่ร้อนระอุ
แม่....หยิบผ้าขนหนูออกมาจากกระเป๋า ซับเหงื่อใคลบริเวณใบหน้าให้ลูกชาย จากนั้นก็ซับให้กับตัวเอง
ทั้งคู่นั่งพักอยู่ตรงนั้นประมาณสิบนาที
แม่....จัดแจงเก็บเครื่องเสียงที่สะพายมาลงในกระเป๋าหิ้วใบโต เพื่อความสะดวกขณะเดินทาง
ลูกชาย....นั่งเฉยๆ.....
แม่....หยิบกระเป๋าเงินใบเก่าออกมาให้ลูกชาย
ลูกชาย....ใช้มือข้างหนึ่งควานหยิบเงินในกระเป๋าของแม่ มาสองสามเหรียญ
คงจะนำไปซื้อนำ้ดื่มเพื่อคลายความร้อนและดับกระหาย.....ผมนึก....
ทั้งคู่ลุกขึ้น....แม่เดินนำ จูงมือลูกชายไปยังเต๊นท์ที่กำลังมีการประกาศเสียงตามสายเพื่อชักชวนผู้คนที่ผ่านไปมาแถวนั้นร่วมกันทำบุญ
แม่จับมือข้างที่ลูกชายกำลังกำเหรียญแน่น ยื่นไปยังช่องหยอดเงินของตู้รับบริจาค
ผมคิดผิดถนัด ผิดตรงที่ว่า เงินที่หยิบมานั้น จะนำไปใช้ประโยชน์เพื่อตัวเอง
แต่พวกเขานำไปทำบุญครับ.....
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นไม่ห่างจากร้านกาแฟที่ผมนั่งมากนัก ผมจึงมองทุกอิริยาบทของทั้งคู่อย่างตั้งใจและชัดเจน
จริงๆมันก็ไม่น่าจะประทับใจอะไรมากนัก ในเมื่อบ้านเราเมืองเราก็ยังมีคนใจบุญแบบนี้อีกมากมาย
แต่ภาพของแม่ลูกคู่นี้ทำให้ผมรู้สึกถึงความหดหู่ปนประทับใจ.....
ผมคงไม่รู้สึกแบบนี้แน่ หากลูกชายไม่ใช่คนตาบอด แม่เป็นคนชรา เดินสะพายเครื่องเสียงเก่าๆให้ลูกชายร้องเพลงไปบนถนน
เพื่อแลกกับเศษเงินจากผู้ใจบุญทั้งหลาย.....
ครับ.....ทั้งคู่คือขอทาน
ผมไม่รู้ว่าเขามีเงินพอจะทานข้าวกันหรือเปล่า เศษเหรียญที่หยิบได้จากกระเป๋า อาจเป็นค่าข้าวค่าน้ำของวันนี้
แต่พวกเขาเลือกที่จะบริจาคเพื่อช่วยเหลือผู้อ่ืนที่กำลังตกทุกข์ได้ยากเช่นเดียวกับพวกเขา
ผมไม่รู้ว่าเงินในตู้รับบริจาคใบนั้นมีจำนวนเท่าไร แต่ผมคิดว่าเหรียญที่เพิ่งหยอดลงใปครั้งล่าสุด มันมีค่ามากกว่าเงินกระดาษที่มีอยู่ร่วมร้อยใบในนั้น
ขอทานยังเลือกที่จะทำบุญเพื่อช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยากในสังคม......
แล้วเราได้ทำอะไรที่เป็นประโยชน์ให้กับสังคมบ้าง........
ฝากใว้นะครับ........ร่วมกันทำประโยชน์เพื่อผู้ด้อยโอกาสและสังคมกันต่อไปครับ
-
อ่านแล้วรู้สึกหดหู่ใจปนประทับใจครับ เ่ป็นข้อคิดที่ดีสำหรับสังคมปัจจุบันครับ thumbsup
-
ซึ้งใจดีครับ.....อะไรพอช่วยกันได้ก็ช่วยกันครับเกิดเป็นคนทั้งทีมีโอกาสทำบุญ หรือทำดีก็ทำไปเถอะครับช่วยเหลือกัน...ถ้าชาติหน้าเกิดเป็นนกอินทรี หรือสิงโตก็คงไม่มีโอกาสได้ทำบุญหรอก....ล่าสัตว์เป็นอาหารกินกันไป..บาปเนียนๆเลย.... pray pray pray
-
คนจน จนแต่รวยน้ำใจ ใครจะว่ายากจน คนจนผู้ยิ่งใหญ่ pray worship
-
เป็นบทความที่เตือนสติได้ดีเลยทีเดียว thumbsup thumbsup thumbsup thumbsup thumbsup
-
:'( :'( :'( น้ำใจคนไทย
-
ขอบคุณสำหรับบทความครับ อ่านแล้วประทับใจแม่ลูกทั้งสอง เป็นการทำบุญที่มีค่ามากจริง ๆ thumbsup worship
-
สุดยอดเลยครับ
thumbsup thumbsup thumbsup
-
ขอบคุณครับที่เอาเรื่องดีๆ มาเล่าสู่กันฟังครับ
-
pray worship >:( ...แน่นอนจิงๆครับพี่บ่าว... thumbsup thumbsup thumbsup
-
ความสุขคือการให้ครับ มีแล้วแบ่งปัน นั่นคือสุขที่แท้จริงครับ ไม่ว่าสิ่งที่ให้นั้นจะมากหรือน้อยครับ worship
-
heart
-
ผมอ่านถึงตอนจบแล้ว ขนลุกเลยอะ สุดยอดมากครับ ;D heart
-
เป็นเรื่องที่ให้ข้อคิดดีมากๆ worship
-
pray thumbsup worship thumbsup pray
-
prayอ่านแล้สซึ่งจริงๆ สดยอดครับ pray
-
pray pray pray pray pray pray pray pray pray